Bij onze buurvrouw in de tuin staat een berk. Een mooie boom die in de loop der jaren ontzettend groot is geworden. Ik weet niet anders dan dat de boom er was. Als ik vanuit mijn bed het raam uitkijk zie ik de berk. Zo kan ik ook de boom dagelijks van vorm en uiterlijk zien wisselen. In het vroege voorjaar en zomer verandert de boom van een zwart takkennet in een lichtgroen en later diepgroen bladerdak. In de herfst zie ik dan de bladeren geel verkleuren en tijdens een herfststorm zwepen de takken heen en weer. In de winter zitten vaak dikke zwarte kraaien tussen de takken. Juist dit moment dat ik hier over de berk zit te schrijven, hoor ik buiten de boom ruisen. Een bijzonder behagelijk geluid als je onder je dekens in bed ligt. Vanavond is de wind weer wat toegenomen en af en toe valt een druppel regen. Als ik morgen de tuin in ga, zullen er zeker weer wat takken en bladeren liggen. Dat is typisch voor een berk: altijd rommel! In het voorjaar de pollen, later de zaadjes, die door elke kier de weg naar binnen vinden, dan heb je de massas van bladeren die je in de herfst van je gazon mag halen en in de winter een heleboel takken die door de tuin slingeren. Mijn buurvrouw heeft er genoeg van, de boom gaat om! Gisteren kwam zij het vertellen, over drie dagen gaat het gebeuren. Dan verdwijnt mijn uitzicht, geen schaduw meer op het heetste moment van een zomerdag, geen plek meer voor de duiven om te tortelen, meneer merel moet het zonder concertzaal doen, geen slaapverwekkend en zaligmakend bladerruisen meer. Berk, ik zal je missen!
Posts
