De 9 levens van een kat

Gisterochtend verscheen Mata niet bij het ontbijt. Alleen broer Hari zat op zijn voer te wachten. Ik had al wat onrustig geslapen, en deze keer niet omdat Mata luidruchtig in mijn oor spon en natte kusjes uitdeelde maar juist omdat zij het NIET deed. Ik miste haar blijkbaar toen al!
Als je kat je 's morgens niet begroet en niet voor je voeten loopt, dan vind ik dat nogal verontrustend maar ik probeer me dan met de gedachte te troosten dat je ook op een dag je poezen, net als je kinderen moet loslaten en ruimte moet geven. Anderhalf week geleden was Hari een hele zondag van huis. Dezelfde avond nog stuiterde hij om half elf uitgehongerd maar gezond en monter de kamer in. Waarschijnlijk had hij de hele dag ergens opgesloten gezeten. Niets aan de hand dus!
Deze gebeurtenis was nog vers in mijn geheugen gegrift en daarom ging ik redelijk rustig naar mijn werk en zag haar 's middags weer op haar plekje op de stoel in de kamer snoezen.
En inderdaad toen ik thuiskwam was ook Mata weer terug, maar Roel gaf meteen aan dat ze niet helemaal in orde bleek te zijn. Meteen liep ik naar haar toe om te kijken wat er nou aan de hand was. Mata lag voor de tuindeur in het zonnetje en op het eerste gezicht leek er niets aan de hand te zijn. Maar toen ze opstond en begon te lopen, zag ik direct dat er iets niet klopte met haar achterpoot. Onzeker waggelde ze naar me toe en het was duidelijk dat het niet soepel ging. Gelukkig had de dierenartsenpraktijk avondspreekuur en kon ik met Mata nog terecht. Bram ging mee, om geestelijke steun aan zijn poesje te verlenen.
Bij de dierenarts op de behandeltafel moest de arme Mata aardig wat pijn verdragen toen de dokter haar stevig betastte. Maar Mata is nog zo klein en iel, dat de dokter zei dat er foto's moesten worden genomen om helemaal goed te kunnen vaststellen wat er nou precies met haar aan de hand is. Dus meteen een nieuwe afspraak plannen voor de volgende ochtend. Pijnstillers mee en dan maar weer naar huis! En dan kan je niet anders zeggen, dat Mata echt een harde is. Thuis gaf ze geen krimp en had ze goede zin in de vis die ik voor haar had klaar gemaakt.
Roel bracht haar vanochtend naar de dierenarts en 's middags werd er over de uitslag gebeld: Mata heeft een verbrijzelde heup, waarschijnlijk veroorzaakt door een aanrijding. De dierenarts kan er verder niets aan doen, het moet vanzelf genezen. We kunnen alleen maar helpen de pijn met medicijn te verlichten. En door het toedienen van speciaal voer hopen we dat de genezingsproces wordt bevorderd.

Wat hebben we toch een kleine, dappere kat, die na haar aanrijding met grote pijn de weg naar huis heeft gevonden. De dierenarts is erover verbaasd dat zij met zo een blessure überhaupt nog kan steunen op haar achterpoot. Maar ja, katten hebben negen levens, en Mata heeft dat nu voor een eerste keer mogen ervaren.

Wochenendbesuch

Mijn broer Theo en zijn gezin zijn dit weekend op bezoek. We hebben net lekker gegeten en zitten nu samen in de kamer te kletsen. Ik laat aan Theo mijn blog zien en ook hoe het werkt. De kinderen zijn ook nog op. Ze zitten in de achterkamer een spelletje te doen. Maar het wordt tijd dat ze naar bed gaan.