12 augustus 2009
Daar zijn we dan weer! Gistermiddag kwamen we thuis! De katten waren blij ons weer te zien!
Op 10 augustus zijn we 's avonds om 7 uur uit Boston vertrokken. De terugvlucht naar London was een uurtje korter dan de heenvlucht naar New York, maar 6 en half uur. Op Heathrow kwamen we dan om 5 uur 's morgens lokale tijd aan. Om 7 uur dan verder naar Schiphol. Om 9 uur lokale tijd aankomst in Schiphol. Alleen Bram had tijdens de vluchten even kunnen slapen. Roel, Thijs en ik hadden geen oog dicht kunnen doen. Maar Roel voelde zich gelukkig nog fit genoeg om met de auto terug te rijden. Om weer in het ritme te komen, hadden we ons voorgenomen de dag gewoon door te gaan. Thuis dan maar meteen begonnen de koffers uit te pakken. Roel is boodschappen gaan doen. Voor het avondeten na 3 weken pizza, pasta, hamburgers, seafood etc. weer eens Hollandse pot: bloemkool en rundervinken met aardappelen, heerlijk!
'S avonds om elf uur naar bed. Vanochtend om half negen wakker. Ben een beetje gaan rommelen met de was en verder met opruimen. Nu zit ik hier en merk dat de jetlag met nog een beetje te pakken heeft, voel me slap en wazig.
Ik wil nog even vertellen wat we de laatste twee dagen hebben gedaan:
9/10 augustus 2009
Zoals gepland gingen we op zondagochtend naar Cambrigde om de Harvard Campus te bezoeken. De universiteit ligt midden in de stad. De oude campus is vrij toegankelijk voor het publiek. We zagen eigenlijk alleen maar toeristen lopen, de studenten dormitories waren verlaten. De een of andere student zagen we ook nog langskomen maar voor de rest heerst ook in n Harvard zomerrust, zo leek het tenminste. De rode backstenen gebouwen van Harvard staan tussen oude bomen en grasvelden en stralen een bijzonder gezag uit. Het gezag van traditie en "Veritas", de leidspreuk van Harvard. Boven een van de porten stond: Enter to earn wisdom! Dat vond ik heel mooi. Dan weet je als student direct waarvoor je komt.
De oude campus is niet zo groot dus na een uurtje hadden we het ook gezien. Eromheen was niet meer zo zien veel behalve veel zondagse bezoekers en toeristen. Na een kopje koffie in het cafe van de boekhandel tegenover de campus vertrokken we weer richting Boston Centrum. Maar we hadden eigenlijk niet meer zoveel zin om de stad in te gaan dus reden we verder richting noorden langs te kust naar Salem, het stadje dat zijn bekendheid ontleent aan de heksenprocessen die daar plaats hadden in de 17de eeuw. En dat is ook het imago dat de stad probeert te creeren voor de toeristen, Salem als de heksenstad met witch museum en veel winkeltjes voor het occulte. Je zit er veel zwartgeklede mensen lopen. Ik denk dat dat de reden is dat de oude begraafplaats in het centrum naar zonsondergang niet meer mag worden betreden en dat het verboden is de grafstenen aan te raken. Blijkbaar is men bang, dat er anders te bizarre dingen gebeuren.
De avond hebben we op de hotelkamer doorgebracht en hebben we de koffers gepakt.
De volgende ochtend na een goed ontbijt hebben we voor de laatste keer de koffers in de auto geladen en zijn we langs een groot winkelcentrum gegaan om nog wat spulletjes te halen. Daarna hadden we nog een even de tijd om voor een uurtje naar Boston gegaan. We zijn nog even door het stadspark geslenterd en door de buurt rondom Charles Street en dronken we een laatste kop koffie bij Starbuck's.
Dan was het tijd om naar Logan Airport te gaan.
Als ik terugkijk naar de laatste drie weken, dan hebben we toch veel gezien en meegemaakt. Het zal nog even duren voordat we alles goed hebben verwerkt. Het is toch een bijzonder land, de VS: het landschap, de steden, de mensen, het verkeer, de winkels, de huizen, de beesten... alles wat we hebben gezien, heeft indruk gemaakt!
Maar toch voelt het ook weer goed om terug te keren naar Good Old Europe!
woensdag 12 augustus 2009
zondag 9 augustus 2009
Massachusetts
8 augustus 2009
Nog twee dagen hier in New England. Ik verheug me ook al weer op thuis. Maar nu zijn we voorlopig nog neergestreken in Methuen, een klein plaatsje in het noorden van Massachusetts, gelegen tussen de oude industriesteden Lawrence (vreselijk!) en Lowell (ze proberen hun best) en op ca. 25 miles ten noorden van Boston. Een ideale plaats om excursies te doen.
Vandaag zijn we naar Boston gereden en hebben de Waterfront en North End verkend. Daarbij volgden we de Freedom Trail die als een rode draad door de stad loopt. Langs deze trail liggen er allerlei historische gebouwen en plaatsen die belangrijk zijn voor de stad. Bij het Bunker Hill Monument in Charlestown kregen we nog een demonstratie van het gebruik van een Wapen uit de Onafhankelijkheids strijd. Dat was best interessant!
Toen we vanochtend Boston binnenreden, verbaasden we ons erover hoe rustig het in deze grote stad is op een zaterdagochtend. Vergeleken met New York City, dat dag en nacht een kolkende massa lijkt, kregen we de indruk van Boston een rustige en verlaten plek. Best wel vreemd! Alleen op de trail zie je de toeristen lopen, die zich in groepen door de stad slepen. Ook komen regelmatig trolleybussen langs die de bezoekers door de stad rijden. Wij hebben trouwens alles te voet gedaan. Doet goed naar al die dagen in de auto.
Morgen willen we ook graag nog een dag, onze laatste volle, in Boston doorbrengen. We zullen dan naar Cambridge gaan en een kijkje nemen in Harvard. Ben benieuwd!
7 augustus 2009
Gisteren zijn we nog een beetje met de auto rondgereden, waarbij op de grens tussen Massachusetts en New Hampshire heen en weer slingerden. Ons eerste doel was Keene, wat niet zo bijzonder was. Daarna zijn we weer zuidwaarts getrokken en hebben nog een aantal Covered Bridges kunnen aanzien en konden we genieten van de weg nr. 78.
Daarna zijn we verder op de Route 2 East richting Concord, een klein stadje in Massachusetts. Wat een leuk plaatjse met veel historie. We hebben een heerlijke wandeling ondernomen in het Minute Man National Historical Park. Wat een prachtig landschap! Gek genoeg waanden we ons op dat moment in Engeland, terwijl het juist de plaats is waar de Kolonialisten de strijd waren begonnen tegen de Engelse Macht. Concord is echt een aanrader!
Nog twee dagen hier in New England. Ik verheug me ook al weer op thuis. Maar nu zijn we voorlopig nog neergestreken in Methuen, een klein plaatsje in het noorden van Massachusetts, gelegen tussen de oude industriesteden Lawrence (vreselijk!) en Lowell (ze proberen hun best) en op ca. 25 miles ten noorden van Boston. Een ideale plaats om excursies te doen.
Vandaag zijn we naar Boston gereden en hebben de Waterfront en North End verkend. Daarbij volgden we de Freedom Trail die als een rode draad door de stad loopt. Langs deze trail liggen er allerlei historische gebouwen en plaatsen die belangrijk zijn voor de stad. Bij het Bunker Hill Monument in Charlestown kregen we nog een demonstratie van het gebruik van een Wapen uit de Onafhankelijkheids strijd. Dat was best interessant!
Toen we vanochtend Boston binnenreden, verbaasden we ons erover hoe rustig het in deze grote stad is op een zaterdagochtend. Vergeleken met New York City, dat dag en nacht een kolkende massa lijkt, kregen we de indruk van Boston een rustige en verlaten plek. Best wel vreemd! Alleen op de trail zie je de toeristen lopen, die zich in groepen door de stad slepen. Ook komen regelmatig trolleybussen langs die de bezoekers door de stad rijden. Wij hebben trouwens alles te voet gedaan. Doet goed naar al die dagen in de auto.
Morgen willen we ook graag nog een dag, onze laatste volle, in Boston doorbrengen. We zullen dan naar Cambridge gaan en een kijkje nemen in Harvard. Ben benieuwd!
7 augustus 2009
Gisteren zijn we nog een beetje met de auto rondgereden, waarbij op de grens tussen Massachusetts en New Hampshire heen en weer slingerden. Ons eerste doel was Keene, wat niet zo bijzonder was. Daarna zijn we weer zuidwaarts getrokken en hebben nog een aantal Covered Bridges kunnen aanzien en konden we genieten van de weg nr. 78.
Daarna zijn we verder op de Route 2 East richting Concord, een klein stadje in Massachusetts. Wat een leuk plaatjse met veel historie. We hebben een heerlijke wandeling ondernomen in het Minute Man National Historical Park. Wat een prachtig landschap! Gek genoeg waanden we ons op dat moment in Engeland, terwijl het juist de plaats is waar de Kolonialisten de strijd waren begonnen tegen de Engelse Macht. Concord is echt een aanrader!
donderdag 6 augustus 2009
Hookset Library, New Hampshire
6 augustus
Vanochtend zijn we weer op pad gegaan. Na 4 nachten in het snoezige Sleepytown Motel in Wells, Maine, zijn we weer overgestoken naar New Hampshire.
Nu zit ik in de Hooksett Public Library waar men gratis gebruik kan maken van een Internet guest account. Ze hebben het hier goed voor elkaar in de VS.
Waar wij vanavond zullen slapen, weten we nog niet. Het zal wel ergens in het noordelijke Massachusetts zijn, boven Boston. Ineens gaat de tijd zo snel! Nog maar enkele dagen om New England te verkennen. En er valt nog zo veel te zien!
Ik wil de gelegenheid grijpen om nog even te vertellen wat we de laatste dagen hebben gedaan.
3 augustus 2009
Op maandag zijn we naar Portsmouth verder gegaan op Route 1 South. Deze plaats ligt al weer in New Hampshire en er is een openluchtmuseum dat ik heel graag wilde zien: Strawbery Banke.
Hier hebben we een paar uren rondgelopen en ons laten meenemen naar het verleden. Heel leuk met interessante gebouwen en mooie tuinen.
4 augustus 2009
De dinsdag was een dag om een beetje bij te komen. 'S Morgens gingen we even bij de haven in Kennebunkport langs om een reservering te maken voor de Whale Watching. Daarna zijn we via een kleine omweg (Route 9A) terug gegaan naar ons motel. Onderweg zijn we langs het Wedding Cake House in Kennebunk gekomen waar we de schilder bezig konden zien die dit monument aan het opknappen was. Nou, die man heeft nog even te doen!
Toen we verder gingen op Route 1 richting zuiden trok iets mijn aandacht waarvan ik dacht dat ik dat nader moet bekijken: ik zag een verzameling van gebouwen die op een gekke manier waren angekleed, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Bijvoorbeeld zag je een oud treinstel waar allerlei dingen aan waren vastgemaakt en oude voertuigen, gewoon heel vreemd. We stopten aan de overkant en toen ik foto's naam hoorde ik ineens een stem. Ik draaide me om en zag een meneer die ons toeriep dat we naar het parkeerterrrein moesten rijden. Op dat moment drong het tot me door dat dit een bijzonder museum was dat in geen gids staat vermeld. De man kwam naar ons toe en nodigde ons uit om op het terrein rond te kijken maar ook om voor 10 dollar zijn collectie binnen te bewonderen. Deze collectie bleek een verzameling van de gekste dingen die meneer Johnson in 50 jaar bij elkaar had gebracht. Gewoon te gek voor worden! Schitterend! Hij nam ons mee naar binnen en gaf ons diverse demonstraties van draaiorgels, pianola's en speeldozen en andere curiosa. Prachtig om te zien en om te horen. Voor wie die hier eens komt een echte aanrader!
Trouwens is in dat gebouw ook de oogartsenprakijk van zijn vrouw ondergebracht. Een artsenpraktijk met de gekste wachtkamer die je je kunt voorstellen.
Na dit onverwachte vermaak zijn we weer teruggekeerd naar Sleepytown en hebben we de middag weer rustig aangedaan. 'S Avonds voor het eten hebben we dan nog een partijtje Mini Golf gespeeld, waarna achteraf bleek dat hier heel andere regels van toepassing zijn (max. 5 slag per hole) terwijl wij het op de Nederlandse manier deden (max. 8 slag per hole). Gelukkig was het niet zo druk en waren onze achtervolgers geduldig.
5 augustus 2009
Zoals ik al had aangekondigd zijn we gisteren op Whale Watching geweest. Met een klein maar snel bootje zijn we vanuit Kennebunkport om 10 uur vertrokken. Na ca. 3 uur lang turen over de zee, kregen we eindelijk te horen dat we een plek hadden bereikt waar walvissen uithangen. En eindelijk werd ons geduld en het kapitein's volhouden beloond door een zwart-wit iets in de verte. Er werd gejoeld en geklapt. We namen koers op dat verschijnsel en eindelijk zagen we de uit de golfen opduikende ruggen van de walvissen en hun straal water dat ze uitspuiten als ze omhoog komen. Het toppunt was uiteindelijk een beest dat op zijn zij ging liggen en met zijn vin naar ons toezwaaide. Maar ook het opduiken van een staart ontlokte enthousiast geroep van het publiek. Ja, het was heel bijzonder om zo iets te zien: walvissen in het wild! Roel was heel gelukkig, sowieso vond hij de boottocht superleuk! En ook de jongens vonden het prachtig. Tevreden konden we terugvaren naar de haven, mission accomplished! Onderweg werden we nog verrast door een krachtige regenbui en onweermet prachtige flitsen die zich tegen de horizon aftekenden. Voldaan en moe stapten we om half vier weer van de boot en keerden terug naar ons motel. Daar konden we nog even ontspannen aan de pool.
Vanochtend zijn we weer op pad gegaan. Na 4 nachten in het snoezige Sleepytown Motel in Wells, Maine, zijn we weer overgestoken naar New Hampshire.
Nu zit ik in de Hooksett Public Library waar men gratis gebruik kan maken van een Internet guest account. Ze hebben het hier goed voor elkaar in de VS.
Waar wij vanavond zullen slapen, weten we nog niet. Het zal wel ergens in het noordelijke Massachusetts zijn, boven Boston. Ineens gaat de tijd zo snel! Nog maar enkele dagen om New England te verkennen. En er valt nog zo veel te zien!
Ik wil de gelegenheid grijpen om nog even te vertellen wat we de laatste dagen hebben gedaan.
3 augustus 2009
Op maandag zijn we naar Portsmouth verder gegaan op Route 1 South. Deze plaats ligt al weer in New Hampshire en er is een openluchtmuseum dat ik heel graag wilde zien: Strawbery Banke.
Hier hebben we een paar uren rondgelopen en ons laten meenemen naar het verleden. Heel leuk met interessante gebouwen en mooie tuinen.
4 augustus 2009
De dinsdag was een dag om een beetje bij te komen. 'S Morgens gingen we even bij de haven in Kennebunkport langs om een reservering te maken voor de Whale Watching. Daarna zijn we via een kleine omweg (Route 9A) terug gegaan naar ons motel. Onderweg zijn we langs het Wedding Cake House in Kennebunk gekomen waar we de schilder bezig konden zien die dit monument aan het opknappen was. Nou, die man heeft nog even te doen!
Toen we verder gingen op Route 1 richting zuiden trok iets mijn aandacht waarvan ik dacht dat ik dat nader moet bekijken: ik zag een verzameling van gebouwen die op een gekke manier waren angekleed, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Bijvoorbeeld zag je een oud treinstel waar allerlei dingen aan waren vastgemaakt en oude voertuigen, gewoon heel vreemd. We stopten aan de overkant en toen ik foto's naam hoorde ik ineens een stem. Ik draaide me om en zag een meneer die ons toeriep dat we naar het parkeerterrrein moesten rijden. Op dat moment drong het tot me door dat dit een bijzonder museum was dat in geen gids staat vermeld. De man kwam naar ons toe en nodigde ons uit om op het terrein rond te kijken maar ook om voor 10 dollar zijn collectie binnen te bewonderen. Deze collectie bleek een verzameling van de gekste dingen die meneer Johnson in 50 jaar bij elkaar had gebracht. Gewoon te gek voor worden! Schitterend! Hij nam ons mee naar binnen en gaf ons diverse demonstraties van draaiorgels, pianola's en speeldozen en andere curiosa. Prachtig om te zien en om te horen. Voor wie die hier eens komt een echte aanrader!
Trouwens is in dat gebouw ook de oogartsenprakijk van zijn vrouw ondergebracht. Een artsenpraktijk met de gekste wachtkamer die je je kunt voorstellen.
Na dit onverwachte vermaak zijn we weer teruggekeerd naar Sleepytown en hebben we de middag weer rustig aangedaan. 'S Avonds voor het eten hebben we dan nog een partijtje Mini Golf gespeeld, waarna achteraf bleek dat hier heel andere regels van toepassing zijn (max. 5 slag per hole) terwijl wij het op de Nederlandse manier deden (max. 8 slag per hole). Gelukkig was het niet zo druk en waren onze achtervolgers geduldig.
5 augustus 2009
Zoals ik al had aangekondigd zijn we gisteren op Whale Watching geweest. Met een klein maar snel bootje zijn we vanuit Kennebunkport om 10 uur vertrokken. Na ca. 3 uur lang turen over de zee, kregen we eindelijk te horen dat we een plek hadden bereikt waar walvissen uithangen. En eindelijk werd ons geduld en het kapitein's volhouden beloond door een zwart-wit iets in de verte. Er werd gejoeld en geklapt. We namen koers op dat verschijnsel en eindelijk zagen we de uit de golfen opduikende ruggen van de walvissen en hun straal water dat ze uitspuiten als ze omhoog komen. Het toppunt was uiteindelijk een beest dat op zijn zij ging liggen en met zijn vin naar ons toezwaaide. Maar ook het opduiken van een staart ontlokte enthousiast geroep van het publiek. Ja, het was heel bijzonder om zo iets te zien: walvissen in het wild! Roel was heel gelukkig, sowieso vond hij de boottocht superleuk! En ook de jongens vonden het prachtig. Tevreden konden we terugvaren naar de haven, mission accomplished! Onderweg werden we nog verrast door een krachtige regenbui en onweermet prachtige flitsen die zich tegen de horizon aftekenden. Voldaan en moe stapten we om half vier weer van de boot en keerden terug naar ons motel. Daar konden we nog even ontspannen aan de pool.
dinsdag 4 augustus 2009
Maine
29 juli - 4 augustus 2009
Nadat we de White Mountains hadden verlaten zijn wij op de Route 2 East verder gegaan richting Maine. De route was niet zo bijzonder, uiteindelijk zijn we gestopt in het plaatsje Farmington om in het Colonial Motel de nacht door de brengen. De volgende dag verder op route 2 richting Bangor via Skowhegan en Newport. Het eerste stuk was wel een leuke weg. Reizen met de auto is vooral leuk als je ook langs de bewoonde wereld komt. Dan valt er meer te kijken dan alleen maar bomen en bos. Daarom kiezen wij tijdens deze reis ook liever voor de wat kleinere wegen in plaats van interstate routes. Dat betekent wel dat we vaak langer erover doen dan we eigenlijk wilden.
In Bangor in gedachten kort stilgestaan bij de schrijver Stephen King, die hier woont. We hadden geen zin om de stad in te rijden. Dan verder op de Route 9 richting de kust, wat een saaie weg! Boven deze weg is dan ook verder niets meer. Amper straten en plaatsen. Voor ons de kortste weg om naar de kust te komen. Uiteindelijk aan het einde van de middag aangekomen in Calais, (ja dat hebben ze hier ook!) aan de grens naar Canada. Vanaf dan zijn we op de Route 1 South gegaan en onze eerste aanloopplaats was Lubec. Een klein vissersdorp op de oostelijkste punt van de Verenigde Staten. Zoals de baas van de Cohill's Inn zei, dichter bij Ierland kom je in de US nergens dan in Lubec. Trouwens een leuk overnachtingsadres! Ons diner hebben we genomen bij Uncle Kippy; Roel koos uiteraard de lobster en wij mochten toekijken en ook proeven!
De volgende dag de reis voortgezet op de Route 1. In het zuiden van Lubec ligt het plaatsje Cutler. Daar konden we Lobstervissers aan het werk zien bij het voorbereiden van hun volgende vaart en bij het sorteren en lossen van de lobsters en kreeften. Jammer genoeg kon ik niet de geuren vasthouden. Wat een stank, vooral het aas dat ze gebruiken: Herring!
Verder op de 1 via Machias (ook een leuke plaats) en via Ellsworth richting Belfast (klingt bekend, he?). In Belfast aangekomen was het weer omgeslagen en tijdens een wandeling door het plaatsje werden we door een gigantische regenbui verrast die ook niet meer ophield, het ging de hele nacht door.
En dan de volgende dag stralend weer! De ochtend op de 1 verder richting Rockland om de parade van het Maine Lobster Festival te bewonderen. Leuk om te zien! En alles in het teken natuurlijk van de lobster!
Nadat de parade afgelopen was zijn we verder gegaan richting Brunswick (Ken je Braunschweig?). Daar kwamen we de vroege middag aan. De jongens waren blij dat de motel was voorzien van een zwembad en zij en wij hebben nog even in het water en de zon kunnen lummelen.
De volgende dag vroeg op en naar Portland gegaan. Daar hebben we een leuke ochtendwandeling gemaakt door het opgeknapte havenkwartier met leuke huizen en winkels om te zien.
Voor de lunch zijn wij we de Whole Food Market binnen gegaan, een gigantische natuurwinkel. Je weet niet wat je ziet!
Na de lekkere en gezonde maaltijd verder richting Zuiden via Old Orchard Beach (Niks aan!) richting Kennebunkport, Kennebunk en Wells. En daar zit ik nu in de bibliotheek al bijna weer een uur te bloggen. Mijn tijd is bijna op, 5 minutes to go!
Morgen gaan we op whale watch. Ik hoop dat ik nog weer eens in de gelegenheid zal komen om verder te berichten.
Nadat we de White Mountains hadden verlaten zijn wij op de Route 2 East verder gegaan richting Maine. De route was niet zo bijzonder, uiteindelijk zijn we gestopt in het plaatsje Farmington om in het Colonial Motel de nacht door de brengen. De volgende dag verder op route 2 richting Bangor via Skowhegan en Newport. Het eerste stuk was wel een leuke weg. Reizen met de auto is vooral leuk als je ook langs de bewoonde wereld komt. Dan valt er meer te kijken dan alleen maar bomen en bos. Daarom kiezen wij tijdens deze reis ook liever voor de wat kleinere wegen in plaats van interstate routes. Dat betekent wel dat we vaak langer erover doen dan we eigenlijk wilden.
In Bangor in gedachten kort stilgestaan bij de schrijver Stephen King, die hier woont. We hadden geen zin om de stad in te rijden. Dan verder op de Route 9 richting de kust, wat een saaie weg! Boven deze weg is dan ook verder niets meer. Amper straten en plaatsen. Voor ons de kortste weg om naar de kust te komen. Uiteindelijk aan het einde van de middag aangekomen in Calais, (ja dat hebben ze hier ook!) aan de grens naar Canada. Vanaf dan zijn we op de Route 1 South gegaan en onze eerste aanloopplaats was Lubec. Een klein vissersdorp op de oostelijkste punt van de Verenigde Staten. Zoals de baas van de Cohill's Inn zei, dichter bij Ierland kom je in de US nergens dan in Lubec. Trouwens een leuk overnachtingsadres! Ons diner hebben we genomen bij Uncle Kippy; Roel koos uiteraard de lobster en wij mochten toekijken en ook proeven!
De volgende dag de reis voortgezet op de Route 1. In het zuiden van Lubec ligt het plaatsje Cutler. Daar konden we Lobstervissers aan het werk zien bij het voorbereiden van hun volgende vaart en bij het sorteren en lossen van de lobsters en kreeften. Jammer genoeg kon ik niet de geuren vasthouden. Wat een stank, vooral het aas dat ze gebruiken: Herring!
Verder op de 1 via Machias (ook een leuke plaats) en via Ellsworth richting Belfast (klingt bekend, he?). In Belfast aangekomen was het weer omgeslagen en tijdens een wandeling door het plaatsje werden we door een gigantische regenbui verrast die ook niet meer ophield, het ging de hele nacht door.
En dan de volgende dag stralend weer! De ochtend op de 1 verder richting Rockland om de parade van het Maine Lobster Festival te bewonderen. Leuk om te zien! En alles in het teken natuurlijk van de lobster!
Nadat de parade afgelopen was zijn we verder gegaan richting Brunswick (Ken je Braunschweig?). Daar kwamen we de vroege middag aan. De jongens waren blij dat de motel was voorzien van een zwembad en zij en wij hebben nog even in het water en de zon kunnen lummelen.
De volgende dag vroeg op en naar Portland gegaan. Daar hebben we een leuke ochtendwandeling gemaakt door het opgeknapte havenkwartier met leuke huizen en winkels om te zien.
Voor de lunch zijn wij we de Whole Food Market binnen gegaan, een gigantische natuurwinkel. Je weet niet wat je ziet!
Na de lekkere en gezonde maaltijd verder richting Zuiden via Old Orchard Beach (Niks aan!) richting Kennebunkport, Kennebunk en Wells. En daar zit ik nu in de bibliotheek al bijna weer een uur te bloggen. Mijn tijd is bijna op, 5 minutes to go!
Morgen gaan we op whale watch. Ik hoop dat ik nog weer eens in de gelegenheid zal komen om verder te berichten.
Vermont en New Hampshire
2-4 augustus 2009
Vandaag is het alweer de 16de dag van ons New England avontuur. We hebben kwartier genomen in Sleepytown, een leuk motel in Wells, Maine. We hebben vanochtend de derde nacht geboekt omdat het ons hier zo goed bevalt en omdat we ook een beetje moe werden van het reizen.
Mijn laatste bericht had ik al weer een poos geleden in Utica geschreven. Sindsdien hebben we 3 verdere staten van de US bezocht.
27-28 juli 2009
Vanuit Utica zijn we door de Adirondak Mountains getrokken. Veel bos! Die nacht hebben we doorgebracht in Plattsburg. De dag daarna zijn we met de ferry over de Lake Champlain gevaren naar Vermont. Daar hebben we een bezoek gebracht aan de leuke plaats Burlington. B. is een studentenstad en die sfeer hangt overal. Na een wandeling door de historische binnenstad hebben we nog even een poosje doorgebracht aan de waterfront van de Lake. Lekker pootje baden en van de frisse bries genieten. Daarna zijn we dan verder richting Montpelier, de hoofdstad van Vermont. Onderweg zijn we gestopt in Waterbury, the hometown of Ben & Jerry's Icecream factory. We kregen een rondleiding door de fabriek en aansluitend mochten we uiteraard ook proeven. De jongens hebben genoten. Tijdens de rondleiding hoorden we dat Ben & Jerry's in Europa ook een fabriek hebben opgericht. Guess where? In Hellendoorn! Misschien een idee voor een personeelsuitje van de SAB of MIM?
Vlakbij Montpellier hebben we dan overnacht, om precies te zijn in Barre. De volgend dag verder richting de White Moutains. Daar hebben dan ook onze eerste covered bridge gezien. Toen we uitstapten bleek onder de brug een ideale zwemplaats te zijn. De jongens hadden veel lol in het koude water. Roel en ik bleven toeschouwers met alleen de voeten in het water. Heerlijk verfrissend. Een stukje verder de bergen in hebben we een interessante wandeling gemaakt door de George's Flume, een soort canyon.
Vandaag is het alweer de 16de dag van ons New England avontuur. We hebben kwartier genomen in Sleepytown, een leuk motel in Wells, Maine. We hebben vanochtend de derde nacht geboekt omdat het ons hier zo goed bevalt en omdat we ook een beetje moe werden van het reizen.
Mijn laatste bericht had ik al weer een poos geleden in Utica geschreven. Sindsdien hebben we 3 verdere staten van de US bezocht.
27-28 juli 2009
Vanuit Utica zijn we door de Adirondak Mountains getrokken. Veel bos! Die nacht hebben we doorgebracht in Plattsburg. De dag daarna zijn we met de ferry over de Lake Champlain gevaren naar Vermont. Daar hebben we een bezoek gebracht aan de leuke plaats Burlington. B. is een studentenstad en die sfeer hangt overal. Na een wandeling door de historische binnenstad hebben we nog even een poosje doorgebracht aan de waterfront van de Lake. Lekker pootje baden en van de frisse bries genieten. Daarna zijn we dan verder richting Montpelier, de hoofdstad van Vermont. Onderweg zijn we gestopt in Waterbury, the hometown of Ben & Jerry's Icecream factory. We kregen een rondleiding door de fabriek en aansluitend mochten we uiteraard ook proeven. De jongens hebben genoten. Tijdens de rondleiding hoorden we dat Ben & Jerry's in Europa ook een fabriek hebben opgericht. Guess where? In Hellendoorn! Misschien een idee voor een personeelsuitje van de SAB of MIM?
Vlakbij Montpellier hebben we dan overnacht, om precies te zijn in Barre. De volgend dag verder richting de White Moutains. Daar hebben dan ook onze eerste covered bridge gezien. Toen we uitstapten bleek onder de brug een ideale zwemplaats te zijn. De jongens hadden veel lol in het koude water. Roel en ik bleven toeschouwers met alleen de voeten in het water. Heerlijk verfrissend. Een stukje verder de bergen in hebben we een interessante wandeling gemaakt door de George's Flume, een soort canyon.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
