donderdag 6 augustus 2009

Hookset Library, New Hampshire

6 augustus
Vanochtend zijn we weer op pad gegaan. Na 4 nachten in het snoezige Sleepytown Motel in Wells, Maine, zijn we weer overgestoken naar New Hampshire.
Nu zit ik in de Hooksett Public Library waar men gratis gebruik kan maken van een Internet guest account. Ze hebben het hier goed voor elkaar in de VS.
Waar wij vanavond zullen slapen, weten we nog niet. Het zal wel ergens in het noordelijke Massachusetts zijn, boven Boston. Ineens gaat de tijd zo snel! Nog maar enkele dagen om New England te verkennen. En er valt nog zo veel te zien!

Ik wil de gelegenheid grijpen om nog even te vertellen wat we de laatste dagen hebben gedaan.

3 augustus 2009
Op maandag zijn we naar Portsmouth verder gegaan op Route 1 South. Deze plaats ligt al weer in New Hampshire en er is een openluchtmuseum dat ik heel graag wilde zien: Strawbery Banke.
Hier hebben we een paar uren rondgelopen en ons laten meenemen naar het verleden. Heel leuk met interessante gebouwen en mooie tuinen.

4 augustus 2009
De dinsdag was een dag om een beetje bij te komen. 'S Morgens gingen we even bij de haven in Kennebunkport langs om een reservering te maken voor de Whale Watching. Daarna zijn we via een kleine omweg (Route 9A) terug gegaan naar ons motel. Onderweg zijn we langs het Wedding Cake House in Kennebunk gekomen waar we de schilder bezig konden zien die dit monument aan het opknappen was. Nou, die man heeft nog even te doen!
Toen we verder gingen op Route 1 richting zuiden trok iets mijn aandacht waarvan ik dacht dat ik dat nader moet bekijken: ik zag een verzameling van gebouwen die op een gekke manier waren angekleed, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Bijvoorbeeld zag je een oud treinstel waar allerlei dingen aan waren vastgemaakt en oude voertuigen, gewoon heel vreemd. We stopten aan de overkant en toen ik foto's naam hoorde ik ineens een stem. Ik draaide me om en zag een meneer die ons toeriep dat we naar het parkeerterrrein moesten rijden. Op dat moment drong het tot me door dat dit een bijzonder museum was dat in geen gids staat vermeld. De man kwam naar ons toe en nodigde ons uit om op het terrein rond te kijken maar ook om voor 10 dollar zijn collectie binnen te bewonderen. Deze collectie bleek een verzameling van de gekste dingen die meneer Johnson in 50 jaar bij elkaar had gebracht. Gewoon te gek voor worden! Schitterend! Hij nam ons mee naar binnen en gaf ons diverse demonstraties van draaiorgels, pianola's en speeldozen en andere curiosa. Prachtig om te zien en om te horen. Voor wie die hier eens komt een echte aanrader!
Trouwens is in dat gebouw ook de oogartsenprakijk van zijn vrouw ondergebracht. Een artsenpraktijk met de gekste wachtkamer die je je kunt voorstellen.
Na dit onverwachte vermaak zijn we weer teruggekeerd naar Sleepytown en hebben we de middag weer rustig aangedaan. 'S Avonds voor het eten hebben we dan nog een partijtje Mini Golf gespeeld, waarna achteraf bleek dat hier heel andere regels van toepassing zijn (max. 5 slag per hole) terwijl wij het op de Nederlandse manier deden (max. 8 slag per hole). Gelukkig was het niet zo druk en waren onze achtervolgers geduldig.

5 augustus 2009
Zoals ik al had aangekondigd zijn we gisteren op Whale Watching geweest. Met een klein maar snel bootje zijn we vanuit Kennebunkport om 10 uur vertrokken. Na ca. 3 uur lang turen over de zee, kregen we eindelijk te horen dat we een plek hadden bereikt waar walvissen uithangen. En eindelijk werd ons geduld en het kapitein's volhouden beloond door een zwart-wit iets in de verte. Er werd gejoeld en geklapt. We namen koers op dat verschijnsel en eindelijk zagen we de uit de golfen opduikende ruggen van de walvissen en hun straal water dat ze uitspuiten als ze omhoog komen. Het toppunt was uiteindelijk een beest dat op zijn zij ging liggen en met zijn vin naar ons toezwaaide. Maar ook het opduiken van een staart ontlokte enthousiast geroep van het publiek. Ja, het was heel bijzonder om zo iets te zien: walvissen in het wild! Roel was heel gelukkig, sowieso vond hij de boottocht superleuk! En ook de jongens vonden het prachtig. Tevreden konden we terugvaren naar de haven, mission accomplished! Onderweg werden we nog verrast door een krachtige regenbui en onweermet prachtige flitsen die zich tegen de horizon aftekenden. Voldaan en moe stapten we om half vier weer van de boot en keerden terug naar ons motel. Daar konden we nog even ontspannen aan de pool.

1 opmerking:

Unknown zei

Hoi Doro en familie,

Wat leuk om te lezen wat jullie allemaal beleven. Volgens mij moet je eerst nog 3 weken vrij zijn om te bekomen van alles wat je hebt meegemaakt!! Los van de verhalen op je blog laat ik me uiteraard ook graag "live" vermaken met alle verhalen die je hebt meegemaakt! Moet lukken denk ik. Tot Volgende week,

Groetjes C:)