Herfst Blues

De eerste dag van de herfstvakantie.
Het begon met een heel droevig gebeurtenis, vanochtend moesten we ons poesje Tikus begraven; zij was gisteravond door een auto overreden. Het hele gezin is heel erg verdrietig maar vooral Bram heeft groot verdriet om het verlies van zijn poes.
Daarbij begon het gisteren zo mooi, een stralende herfstdag waarop Bram en ik de gelegenheid grepen om de laatste aardappelen te rooien en de volkstuin wat op te ruimen.
De jongens liepen ook al in gedachten vooruit op de gezellige dagen die ons te wachten staan de komende week met onze vrienden in Ieper. Morgen gaan we vier dagen erop uit. Gelukkig ook een manier om op andere gedachten te komen. Het zal anders waarschijnlijk wel heel sombere stemming thuis zijn - zonder onze Tikus.
Ook voor onze oude kater Bintang zal het wel weer heel erg rustig worden. Ik ben benieuwd hoe hij de komende dagen zonder het gezelschap van Tikus zal ervaren. Zal hij ons weer hard miauwend begroeten als we terug komen? Dat is namelijk de laatste keren veel minder geweest sinds hij niet meer alleen achterbleef maar samen met "zijn zusje".

Dia ultimo en Madrid

Het is al weer mijn laatste dag in Madrid. De week is snel voorbijgegaan.
Heb vanochtend de wekker wat later gezet. Heb net bij McCafe ontbeten met een heel lekkere Cappuccino en een chocolate cookie. Dan ben ik naar het internet cafe een paar huizen verder gegaan omdat ik nog online wilde inchecken. Dat scheelt me morgen ochtend weer wat tijd. Het is me intussen gelukt mijn boarding pass te printen, dus ik kan nu nog wat bloggen.

Gisteren was de laatste ochtend op school. In het begin deden we eerst de test. Net als ik voorspeld had, heb ik aardig wat door elkaar gegooid, niettemin heb ik aan het einde van de les van Irene, la profesora, mijn certificaat in ontvangst mogen nemen waarin staat dat ik nu level A2 heb bereikt. In theorie is het me ook allemaal heel duidelijk, nu nog de praktijk. Misschien moet ik toch wat vaker Spaans praten met mijn vriendin Flor uit Colombia, aanstaande dinsdag zal de eerste gelegenheid zijn!

Gisteren na school ben ik gaan wandelen. Doel was de wijk ten zuiden van Sol, el burrio Lapies. Dat is de oude joodse wijk van Madrid. Nu lijkt het een beetje op een meltpot van allerlei culturen. Dat was ook de zien aan de opschriften van de kleine winkeltjes, bv. Alimentacion internacional - Arabe, Espanol, Hindu, Latino. Onderweg kwam ik ook nog een Hongaarse jongen tegen die probeert met het verkopen van zelfgemaakte sieraden zijn levensonderhoud te verdienen. Ik stond met hem een poosje te praten en hij vertelde dat hij zijn kunst in Barcelona heeft geleerd (echt mooie dingen,vind ik). En terwijl we aan het praten waren, had hij voor mij een ring gemaakt. Een cadeau! Ik was intussen ook al verliefd geworden om een mooie armband. Dus die jongen was heel blij met zijn handel en ik ook.
Ben dan op zoek gegaan naar het mooie monumentale pand van het Cine Dore, een bioscoop waar vooral oude films worden vertoond. Vorig jaar heb ik allen bij donker gezien. Na een beetje zoeken stond ik eindelijk ervoor. Ik ben dan verder de wijk ingetrokken. Onderweg zag ik vooral veel mannen op straat en dan met name Hindu en Afrikanen. Vaak zitten ze in groepjes bij elkaar te praten. Vraag me elke keer weer af waar ze het over zullen hebben. Heb even in een kleine bar een lokale lunch gehad, tortilla espanol. Toen ik daar zat begon een groepje mannen op straat te ruzien, dat vond ik echt niet prettig. Wat een geschreeuw! Hoopte alleen maar dat er niet nog wapens zouden worden getrokken. Geen idee wat er aan de hand is geweest.
Op mijn wandeling kwam ik langs heel veel winkels die qua uitstalling een beetje op de Aldi leken: voor een deel waren de goederen in stapels uitgepakt, maar voor een groot deel zaten ze ook nog in grote bruine dozen, als of ze net uit de container kwamen. In de winkels zie je meestal Chinezen achter de kassa staan. Ze zijn er ook overal!
Vanaf metrostation Tirso de Molina ben ik dan ondergronds teruggekeerd naar de Gran Via en ben ik even op mijn kamertje gaan uitrusten.

Na mijn siesta ben ik de Calle Fuencarral de noordelijke richting in gelopen. Het was intussen bijna zeven uur en ik had aardige trek. Dus ben ik een VIPS boekenzaak ingelopen waarvan ik sinds gisteren weet dat zich achterin de zaak ook een restaurant bevindt waar men goed en gunstig kan eten. Na het diner nog een rondje verder gewandeld, eigenlijk in het carre, richting Calle de San Bernardo. Daar ben ik nog een keer binnengeglipt en kwam net in een dienst terecht. Dat was een goed moment om even mijn gedachten te verzamelen en van de kalme sfeer te genieten. Aan het einde van de dienst ben ik weer de grote stad in en, jaha, heb ik nog even een paar zapatos (=schoenen) gekocht. Ik kan het ook niet laten.

Zo en nu is het mijn laatste dag, mi dia ultimo!
Wat ga ik vandaag doen? Ik denk dat ik El Retiro, het grote park, zal gaan opzoeken. Het is hier trouwens fantastisch weer, lekker warm, stralende zon en blauwe hemel.

Adios!

Madrid del Bourbon

Gelukkig kon ik vandaag weer vroeg op school terecht. Gisteren stond ik voor gesloten deuren en uit pure nood ben ik in het cafe van Hotel Europa gaan zitten. Maar dat is niet zo erg want het cafe is 's morgens heel druk bezet met de verschillendste mensen: ambtenaren en bedienden die aan de bar nog even hun ontbijt nuttigen, touristen die uitgebreid aan hun ontbijt zitten, tussendoor wordt nog even de vis voor de dag door de handelaar door het cafe getrokken (Ik zag het eerst niet, maar kon het wel ruiken!) en niet te vergeten de obers die er bedienen: mannen in strak zwart pak, uitermate beleefd, gewoon de oude stijl. Heel leuk!

Natuurlijk was de schoolochtend weer heel inspannend, we hebben ook nog weer iemand erbij: Christopher uit Australie, op bezoek bij zijn novia (vriendin) with a nice accent in het Spaans!
Na school ben ik even op mijn kamer wat gaan eten en bijkomen en daarna ben ik op weg gegaan het Bourbon Madrid te verkennen met als uiteindelijk doel het museum Thyssen-Bornemisza. Ik begon mijn wandeling op de Gran Via die overgaat in de Calle Alcala. Nou, wat staan daar prachtige gebouwen! Soms lijkt het alsof een suikerbakker aan het werk is geweest. De Alcala komt uit op de Plaza de Cibeles, het kruispunt met el Paseo del Prado. Rondom de plaza staan fantastische gebouwen, o.a.het hoofdkantoor van de Spaanse Posterijen, el Palacio de Comunicaciones, en de Banco de Espana. Heel indrukwekkend. En midden op de plaza, niet te vergeten, de Fuente de Cibeles, een fraai gebeeldhouwde fontein met de Griek-Romeinse godin Cibeles, zittend in een door twee leeuwen getrokken wagen.
Nadat ik een rondje om de plaza had gemaakt ben ik verder via el Paseo de Prado naar het museum Thyssen-Bornemisza. Het museum bevat een prive-verzameling en is vooral heel bijzonder vanwege zijn grote diversiteit. Critici zien dit zelfs als de belangrijkste particulier verzamelde collectie ter wereld, met werken van Titiaan, Goya, Van Gogh en Picasso. Dus echt een must om te zien! Bijna drie uur ben ik door de tentoonstellingruimtes gewandeld. Ik blijf gecharmeerd door de stillevens en de Nederlandse schilderijen uit de 17de eeuw. Op een bepaald moment merkte ik dat ik bijna niets meer kon opnemen van wat ik zag, zo veel is het! Ik was echt een beetje op!
Ben dan iets gaan eten en daarna weer richting hostal. Kon het natuurlijk niet laten om nog even op het laatste moment vlak voor huis een winkel in te glippen en een jas te kopen. Het is ook zo verleidelijk hier!

Zo, en nu naar de les. Vandaag krijgen we een test. Ik heb gisterenavond voor het slapengaan nog even de boeken ingekeken maar ik heb het gevoel dat ik alle tijden en werkwoorden door elkaar zal gooien. Best ingewikkeld en vooral best veel onregelmatige werkwoorden.

Weet nog niet wat ik vanmiddag zal gaan doen, misschien nog een stukje oud Madrid. Zal het zien. En het park El Retiro had ik eigenlijk ook nog op het programma staan.

Op bezoek bij de Koning

Na school ben ik gisteren richting Palacio Real vertrokken. Vorig jaar heb ik alleen maar naar de koning gezwaaid maar dit jaar wilde ik bij hem op bezoek. Het is een prachtig paleis, niet voor niets heeft Versailles als voorbeeld gestaan voor dit monumentale gebouw. Op vertoon van mijn paspoort kreeg ik gratis toegang en de drukte bij de ingang viel gelukkig mee. Eerst ben ik naar het koninklijke wapenarsenal geweest. Wat waren dat toch kleine mannetjes die koningen, gezien de wapenrusting. En zijn juwelen de sieraden van de vrouwen zo zijn de wapens zeker de sieraden van de mannen in die tijd. Daarna via de koninklijke apotheek (heel bijzonder!) naar het hoofdcomplex. Ik heb een koptelefoon gehuurd en ben daarna door allerlei prachtige ruimtes gewandeld. Wat een pracht en praal! Waar hebben ze het toch allemaal vandaan gehaald? Maar ik hou er wel van, al die prachtige meubels, muur- en plafondschilderingen, tapijten etc. Soms een beetje kitsch voor de huidige smaak, maar toch heel bijzonder!

Zo ik moet nu naar de les. Helaas is de school vandaag pas om kwart voor tien open gegaan. Dus weinig tijd om te bloggen!

Tapas en Klooster

Mijn plannen van gisteren om het Museo Cerralbo te bezoeken gingen helaas niet door omdat het museum momenteel wegen werkzaamheden gesloten is. Ik snap het niet helemaal want volgens mijn gids heeft het museum in 2008 pas een volledig renovering ondergaan. Wel heeft me deze poging bij de Plaza de Espana gebracht, waar ik vorig jaar nog niet ben geweest. Een stukje groen inmidden van hoge gebouwen voor een deel uit de Franco tijd en het begin van de Gran Via. Midden op de plaza staat een monument ter gedachtenis aan de grote Spaanse schrijver Cervantes. Hij is afgebeeld in zittende houding vergezeld door zijn beroemde romanpersonages Don Quichote en Sancho Pansa.
Nadat ik de plaza had bekeken ben ik verder richting Plaza San Miguel. Daar heb je nog een overdekte markthal zoals die er niet meer veel zijn. Zo te zien volledig gerestaureerd. Kan me herinneren dat het vorig jaar ook een afgetimmerde boel was. Ben langs de kraampjes geslenterd waar heel veel mensen aan het lunchen waren, lekker met een glas wijn erbij. Heb zelf ook nog twee heerlijke tapas met kabeljauw gehad, ze zagen er zo lekker uit.
Daarna vlak bij de markt in een Cafe zitten koffie drinken en, jaha, huiswerk maken. Tjonge, tjonge, deze cursus is echt intensief. Maar intussen kan ik niet alleen dingen in de tegenwoordige tijd vertellen maar ken ik intussen ook een vervoeging voor verleden tijd. Nu nog el futura!
Later ben ik nog naar het Monasterio de las Descalzas Reales geweest. Een klooster dat door een zus van Filips II is gesticht. Ik kon helaas alleen maar een rondleiding in het Spaans krijgen, en ik snapte er ook niks van, maar de aankleding van de ruimtes met (muur)schilderingen, schilderijen en tapijten sprak voor zich zelf. Heb stiekem ook wat fotos gemaakt. De twee dames van de beveiliging waren echt scherp dus uiteindelijk was het bijna een beetje sport om de foto's te nemen.

Vandaag is het woensdag en dat betekent dat er een aantal musea gratis door EUonderdanen kunnen worden bezocht op vertoon van je paspoort. Vind ik echt een schitterend initiatief. Heb besloten om vandaag het Palacio Real te bezoeken. Ik hoop dat het niet al te druk is. Ik denk dat ik er aardig een paar uur zoet me ben.

Huiswerk en Sightseeing

Gisteren had ik dus mijn eerste lesochtend. Net zoals vorig jaar weer in een klein groepje. We waren met z'n achten, waarbij het aantal Duitsers met mij nu op drie is gekomen. De twee Duitse dames Alexandra en Franziska zijn piepjonge grietjes die hier als aupair werken ("de kinderen kunnen zich niet eens alleen aankleden of gisteren vroeg ze mij of ik wilde koken", dat soort verhalen hoor je dan). Verder is er nog een Deens meisje, Line, die me qua uiterlijk een beetje aan mijn nichtje herinnerd, en net zoals vorig jaar is ook Italie vertegenwoordigd door Francesca. En er is ook een jongeman uit Marocco, maar zijn naam ben ik even kwijt.
Het was wel anders beginnen: de mensen uit mijn groep zitten al in de vierde lesweek en er was even een korte introductie aan het begin maar dan gingen we meteen aan de slag. Ik heb niet eens de naam van mijn profesora onthouden, ik dacht dat het Irene was, maar dat moet ik nog even navragen. Gisteren hadden we het over ESTAR en gerundio. Meteen het diepe water in, maar ik kon aardig meekomen. Het is nog even wennen aan het snelle praten van de docente. We moesten veel oefeningen doen.
Om 13 uur waren we dan klaar en ik was blij dat ik even weer naar buiten kon. Na een kopje cafe con leche op het terras van Hotel Europa aan Plaza de Sol ben ik met de metro naar het museo Lazaro Galdiano (http://www.flg.es/) vertrokken. Dat is een oude villa, helaas op moment helemaal in de steigers, waarin de financier Jose Lazaro Galdiano samen met zijn vrouw Paula Florida woonde samen met zijn verzamelingen. Het huis is speciaal zo gebouwd om de collectie tot zijn recht te laten komen. Nu is het dus een museum. Heel mooi met een heel gevariierde collectie. De sieraden van mevrouw vond ik bijzonder mooi en de hele aankleding van de ruimtes is ook prachtig.
Daarna ben ik met mijn wandeling begonnen terug richting Fuencarral. De wandeling leidde me langs grote modezaken van Gucci, Tiffany's en Cartier aan de calle de Serrano, ik moest even weer aan de 5th ave in New York denken. Daarna verder langs de Paseo de la Castelana richting Plaza Colon (daar staat een heel lelijk monument ter herinnering aan Columbus) waar ook de Nationale Bibliotheek zich bevindt, die was natuurlijk op maandag dicht! Tussendoor nog onder de bomen gezetten in een straatcafe en onder het genot van een cafe con latte mijn huiswerk gemaakt.
Via de Paseo de Recoletos ingeslaan in de Calle de Almirante, een heel leuk winkelstraatje. Heb daar nog bij Dayaday een tas gekocht omdat mijn oude het helaas tijdens de reis heeft begeven.
Verder dan via de Plaza Chueca, langs de leuke schoenenzaken in de Calle de Augusto Figuera naar de Fuencarral. Ben dan in in Colby's restaurant neergestreken, intussen was het al half acht, en tot mijn grote verbazing kon ik nog geen eten bestellen, dan kon pas een uur later. Ik had zo'n trek dat ik me uiteindelijk tevreden gaf met twee stukken tortilla, maar het was goed te eten. Uiteindelijk om 9 uur weer op mijn kamer in het Veguin. Het was een lange dag geweest.
Vandaag wil ik naar het museo Cerralbo, een oud herenhuis dat nog in die staat verkeerd zoals het door de laatste bewoner in 1922 aan de stad is geschonken. En daarna zie ik het wel.
Hasta manana!

Terug in Madrid

De reis verliep zonder problemen en toen ik op Barajas aankwam kon ik ook zonder moeite de weg naar de metro vinden. Met mijn aantekeningen van vorig jaar kon ik me ook redelijk redden in het vinden van de goede metros richting centrum. Gisteren middag om 5 uur kwam ikdan aan bij het Hostal Veguin. Ik kon deze keer kiezen tussen een kamer die naar het binnenhof uitkijkt of weer eentje aan de straatkant. Ik heb toch maar weer gekozen voor de kamer naar de straat, als ik dan toch in de grote stad ben, dan met alles erop en eraan. En dat zijn in Madrid vooral ook de geluiden. De stad is nooit stil!
Vanochtend had ik bijna een beetje spijt van mijn keuze. De hele nacht werden buiten op straat relationele problemen uitgevochten, vooral verbaal en dan heel hard. En natuurlijk kwam ook weer de vuilniswagen langs. Ik heb een beetje onrustig geslapen. It's a hard life in a big city!
Maar nu voel ik me toch fris en verheug ik me op mijn eerst les. Heb het klaslokaal al gezien maar nog geen docent of klasgenoten. Ben intussen ook in een hoger niveau ingedeeld, ik hoop dat ik mee kan komen. Heb toch bijna een heel jaar niet veel gedaan met mijn Spaans.

Vanmiddag sla ik de welkomst bijeenkomst over, dat was vorig jaar ook niet wat, en ga ik mijn eerste museumtrip doen. Ben de naam even weer vergeten, maar het gaat om de prive collectie van meneer Gurian ? die zich in een schitterend paleis bevindt. Trouwens een van de weinige musea die op maandag geopend is.
Eigenlijk bijna een beetje jammer om de tijd in een museum door te brengen, want het weer hier is schitterend. Zit nu al in mijn t-shirt en de zonnebril zal ik ook nodig hebben.
Zo, en nu 'Auf in den Kampf, Torrero!' het is bijna tijd voor de les!

Spaanse lessen in Madrid 2009

Ik ben de hele dag aan het rommelen geweest: was gedraaid, opgeruimd, boodschappen gedaan, spullen bij elkaar gezocht, met veel gedoe online ingecheckt, nog de volkstuin ingeweest om courgetten en suikermais te halen, met het gezin gegeten, wasjes opgehangen, koffer gepakt...he,he nu ben ik eindelijk klaar. De koffer staat naast het bed, klaar voor vertrek!
Morgenochtend neem ik de trein van kwart voor tien richting Schiphol. Om 12.55 uur ga ik de lucht in. Ben toch een beetje zenuwachtig, vind het ook weer spannend om zo in mijn eentje naar Madrid te gaan. Enig verschil met vorig jaar is, dat ik weet wat me te wachten staat. Heb ook weer een kamer toegewezen gekregen in Hostal Veguin. Zou ik ook dezelfde kamer krijgen? Ben benieuwd!

Zo, nu nog met het gezin een filmpje kijken. Vorige week hebben deel 1 gezien van "Pirate's Heart", het verhaal van Klaus Stoertebeker, een Duitse piraat in de 15de eeuw, vanavond dus deel 2. Bram vindt het altijd heel gezellig om met z'n allen voor de buis te hangen. Ik ook wel!
En daarna dan ook op tijd naar bed!
Hasta manana, Madrid!

Back home

12 augustus 2009

Daar zijn we dan weer! Gistermiddag kwamen we thuis! De katten waren blij ons weer te zien!

Op 10 augustus zijn we 's avonds om 7 uur uit Boston vertrokken. De terugvlucht naar London was een uurtje korter dan de heenvlucht naar New York, maar 6 en half uur. Op Heathrow kwamen we dan om 5 uur 's morgens lokale tijd aan. Om 7 uur dan verder naar Schiphol. Om 9 uur lokale tijd aankomst in Schiphol. Alleen Bram had tijdens de vluchten even kunnen slapen. Roel, Thijs en ik hadden geen oog dicht kunnen doen. Maar Roel voelde zich gelukkig nog fit genoeg om met de auto terug te rijden. Om weer in het ritme te komen, hadden we ons voorgenomen de dag gewoon door te gaan. Thuis dan maar meteen begonnen de koffers uit te pakken. Roel is boodschappen gaan doen. Voor het avondeten na 3 weken pizza, pasta, hamburgers, seafood etc. weer eens Hollandse pot: bloemkool en rundervinken met aardappelen, heerlijk!
'S avonds om elf uur naar bed. Vanochtend om half negen wakker. Ben een beetje gaan rommelen met de was en verder met opruimen. Nu zit ik hier en merk dat de jetlag met nog een beetje te pakken heeft, voel me slap en wazig.

Ik wil nog even vertellen wat we de laatste twee dagen hebben gedaan:

9/10 augustus 2009
Zoals gepland gingen we op zondagochtend naar Cambrigde om de Harvard Campus te bezoeken. De universiteit ligt midden in de stad. De oude campus is vrij toegankelijk voor het publiek. We zagen eigenlijk alleen maar toeristen lopen, de studenten dormitories waren verlaten. De een of andere student zagen we ook nog langskomen maar voor de rest heerst ook in n Harvard zomerrust, zo leek het tenminste. De rode backstenen gebouwen van Harvard staan tussen oude bomen en grasvelden en stralen een bijzonder gezag uit. Het gezag van traditie en "Veritas", de leidspreuk van Harvard. Boven een van de porten stond: Enter to earn wisdom! Dat vond ik heel mooi. Dan weet je als student direct waarvoor je komt.
De oude campus is niet zo groot dus na een uurtje hadden we het ook gezien. Eromheen was niet meer zo zien veel behalve veel zondagse bezoekers en toeristen. Na een kopje koffie in het cafe van de boekhandel tegenover de campus vertrokken we weer richting Boston Centrum. Maar we hadden eigenlijk niet meer zoveel zin om de stad in te gaan dus reden we verder richting noorden langs te kust naar Salem, het stadje dat zijn bekendheid ontleent aan de heksenprocessen die daar plaats hadden in de 17de eeuw. En dat is ook het imago dat de stad probeert te creeren voor de toeristen, Salem als de heksenstad met witch museum en veel winkeltjes voor het occulte. Je zit er veel zwartgeklede mensen lopen. Ik denk dat dat de reden is dat de oude begraafplaats in het centrum naar zonsondergang niet meer mag worden betreden en dat het verboden is de grafstenen aan te raken. Blijkbaar is men bang, dat er anders te bizarre dingen gebeuren.
De avond hebben we op de hotelkamer doorgebracht en hebben we de koffers gepakt.
De volgende ochtend na een goed ontbijt hebben we voor de laatste keer de koffers in de auto geladen en zijn we langs een groot winkelcentrum gegaan om nog wat spulletjes te halen. Daarna hadden we nog een even de tijd om voor een uurtje naar Boston gegaan. We zijn nog even door het stadspark geslenterd en door de buurt rondom Charles Street en dronken we een laatste kop koffie bij Starbuck's.
Dan was het tijd om naar Logan Airport te gaan.

Als ik terugkijk naar de laatste drie weken, dan hebben we toch veel gezien en meegemaakt. Het zal nog even duren voordat we alles goed hebben verwerkt. Het is toch een bijzonder land, de VS: het landschap, de steden, de mensen, het verkeer, de winkels, de huizen, de beesten... alles wat we hebben gezien, heeft indruk gemaakt!
Maar toch voelt het ook weer goed om terug te keren naar Good Old Europe!

Massachusetts

8 augustus 2009
Nog twee dagen hier in New England. Ik verheug me ook al weer op thuis. Maar nu zijn we voorlopig nog neergestreken in Methuen, een klein plaatsje in het noorden van Massachusetts, gelegen tussen de oude industriesteden Lawrence (vreselijk!) en Lowell (ze proberen hun best) en op ca. 25 miles ten noorden van Boston. Een ideale plaats om excursies te doen.

Vandaag zijn we naar Boston gereden en hebben de Waterfront en North End verkend. Daarbij volgden we de Freedom Trail die als een rode draad door de stad loopt. Langs deze trail liggen er allerlei historische gebouwen en plaatsen die belangrijk zijn voor de stad. Bij het Bunker Hill Monument in Charlestown kregen we nog een demonstratie van het gebruik van een Wapen uit de Onafhankelijkheids strijd. Dat was best interessant!
Toen we vanochtend Boston binnenreden, verbaasden we ons erover hoe rustig het in deze grote stad is op een zaterdagochtend. Vergeleken met New York City, dat dag en nacht een kolkende massa lijkt, kregen we de indruk van Boston een rustige en verlaten plek. Best wel vreemd! Alleen op de trail zie je de toeristen lopen, die zich in groepen door de stad slepen. Ook komen regelmatig trolleybussen langs die de bezoekers door de stad rijden. Wij hebben trouwens alles te voet gedaan. Doet goed naar al die dagen in de auto.
Morgen willen we ook graag nog een dag, onze laatste volle, in Boston doorbrengen. We zullen dan naar Cambridge gaan en een kijkje nemen in Harvard. Ben benieuwd!

7 augustus 2009
Gisteren zijn we nog een beetje met de auto rondgereden, waarbij op de grens tussen Massachusetts en New Hampshire heen en weer slingerden. Ons eerste doel was Keene, wat niet zo bijzonder was. Daarna zijn we weer zuidwaarts getrokken en hebben nog een aantal Covered Bridges kunnen aanzien en konden we genieten van de weg nr. 78.
Daarna zijn we verder op de Route 2 East richting Concord, een klein stadje in Massachusetts. Wat een leuk plaatjse met veel historie. We hebben een heerlijke wandeling ondernomen in het Minute Man National Historical Park. Wat een prachtig landschap! Gek genoeg waanden we ons op dat moment in Engeland, terwijl het juist de plaats is waar de Kolonialisten de strijd waren begonnen tegen de Engelse Macht. Concord is echt een aanrader!

Hookset Library, New Hampshire

6 augustus
Vanochtend zijn we weer op pad gegaan. Na 4 nachten in het snoezige Sleepytown Motel in Wells, Maine, zijn we weer overgestoken naar New Hampshire.
Nu zit ik in de Hooksett Public Library waar men gratis gebruik kan maken van een Internet guest account. Ze hebben het hier goed voor elkaar in de VS.
Waar wij vanavond zullen slapen, weten we nog niet. Het zal wel ergens in het noordelijke Massachusetts zijn, boven Boston. Ineens gaat de tijd zo snel! Nog maar enkele dagen om New England te verkennen. En er valt nog zo veel te zien!

Ik wil de gelegenheid grijpen om nog even te vertellen wat we de laatste dagen hebben gedaan.

3 augustus 2009
Op maandag zijn we naar Portsmouth verder gegaan op Route 1 South. Deze plaats ligt al weer in New Hampshire en er is een openluchtmuseum dat ik heel graag wilde zien: Strawbery Banke.
Hier hebben we een paar uren rondgelopen en ons laten meenemen naar het verleden. Heel leuk met interessante gebouwen en mooie tuinen.

4 augustus 2009
De dinsdag was een dag om een beetje bij te komen. 'S Morgens gingen we even bij de haven in Kennebunkport langs om een reservering te maken voor de Whale Watching. Daarna zijn we via een kleine omweg (Route 9A) terug gegaan naar ons motel. Onderweg zijn we langs het Wedding Cake House in Kennebunk gekomen waar we de schilder bezig konden zien die dit monument aan het opknappen was. Nou, die man heeft nog even te doen!
Toen we verder gingen op Route 1 richting zuiden trok iets mijn aandacht waarvan ik dacht dat ik dat nader moet bekijken: ik zag een verzameling van gebouwen die op een gekke manier waren angekleed, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Bijvoorbeeld zag je een oud treinstel waar allerlei dingen aan waren vastgemaakt en oude voertuigen, gewoon heel vreemd. We stopten aan de overkant en toen ik foto's naam hoorde ik ineens een stem. Ik draaide me om en zag een meneer die ons toeriep dat we naar het parkeerterrrein moesten rijden. Op dat moment drong het tot me door dat dit een bijzonder museum was dat in geen gids staat vermeld. De man kwam naar ons toe en nodigde ons uit om op het terrein rond te kijken maar ook om voor 10 dollar zijn collectie binnen te bewonderen. Deze collectie bleek een verzameling van de gekste dingen die meneer Johnson in 50 jaar bij elkaar had gebracht. Gewoon te gek voor worden! Schitterend! Hij nam ons mee naar binnen en gaf ons diverse demonstraties van draaiorgels, pianola's en speeldozen en andere curiosa. Prachtig om te zien en om te horen. Voor wie die hier eens komt een echte aanrader!
Trouwens is in dat gebouw ook de oogartsenprakijk van zijn vrouw ondergebracht. Een artsenpraktijk met de gekste wachtkamer die je je kunt voorstellen.
Na dit onverwachte vermaak zijn we weer teruggekeerd naar Sleepytown en hebben we de middag weer rustig aangedaan. 'S Avonds voor het eten hebben we dan nog een partijtje Mini Golf gespeeld, waarna achteraf bleek dat hier heel andere regels van toepassing zijn (max. 5 slag per hole) terwijl wij het op de Nederlandse manier deden (max. 8 slag per hole). Gelukkig was het niet zo druk en waren onze achtervolgers geduldig.

5 augustus 2009
Zoals ik al had aangekondigd zijn we gisteren op Whale Watching geweest. Met een klein maar snel bootje zijn we vanuit Kennebunkport om 10 uur vertrokken. Na ca. 3 uur lang turen over de zee, kregen we eindelijk te horen dat we een plek hadden bereikt waar walvissen uithangen. En eindelijk werd ons geduld en het kapitein's volhouden beloond door een zwart-wit iets in de verte. Er werd gejoeld en geklapt. We namen koers op dat verschijnsel en eindelijk zagen we de uit de golfen opduikende ruggen van de walvissen en hun straal water dat ze uitspuiten als ze omhoog komen. Het toppunt was uiteindelijk een beest dat op zijn zij ging liggen en met zijn vin naar ons toezwaaide. Maar ook het opduiken van een staart ontlokte enthousiast geroep van het publiek. Ja, het was heel bijzonder om zo iets te zien: walvissen in het wild! Roel was heel gelukkig, sowieso vond hij de boottocht superleuk! En ook de jongens vonden het prachtig. Tevreden konden we terugvaren naar de haven, mission accomplished! Onderweg werden we nog verrast door een krachtige regenbui en onweermet prachtige flitsen die zich tegen de horizon aftekenden. Voldaan en moe stapten we om half vier weer van de boot en keerden terug naar ons motel. Daar konden we nog even ontspannen aan de pool.

Maine

29 juli - 4 augustus 2009

Nadat we de White Mountains hadden verlaten zijn wij op de Route 2 East verder gegaan richting Maine. De route was niet zo bijzonder, uiteindelijk zijn we gestopt in het plaatsje Farmington om in het Colonial Motel de nacht door de brengen. De volgende dag verder op route 2 richting Bangor via Skowhegan en Newport. Het eerste stuk was wel een leuke weg. Reizen met de auto is vooral leuk als je ook langs de bewoonde wereld komt. Dan valt er meer te kijken dan alleen maar bomen en bos. Daarom kiezen wij tijdens deze reis ook liever voor de wat kleinere wegen in plaats van interstate routes. Dat betekent wel dat we vaak langer erover doen dan we eigenlijk wilden.
In Bangor in gedachten kort stilgestaan bij de schrijver Stephen King, die hier woont. We hadden geen zin om de stad in te rijden. Dan verder op de Route 9 richting de kust, wat een saaie weg! Boven deze weg is dan ook verder niets meer. Amper straten en plaatsen. Voor ons de kortste weg om naar de kust te komen. Uiteindelijk aan het einde van de middag aangekomen in Calais, (ja dat hebben ze hier ook!) aan de grens naar Canada. Vanaf dan zijn we op de Route 1 South gegaan en onze eerste aanloopplaats was Lubec. Een klein vissersdorp op de oostelijkste punt van de Verenigde Staten. Zoals de baas van de Cohill's Inn zei, dichter bij Ierland kom je in de US nergens dan in Lubec. Trouwens een leuk overnachtingsadres! Ons diner hebben we genomen bij Uncle Kippy; Roel koos uiteraard de lobster en wij mochten toekijken en ook proeven!

De volgende dag de reis voortgezet op de Route 1. In het zuiden van Lubec ligt het plaatsje Cutler. Daar konden we Lobstervissers aan het werk zien bij het voorbereiden van hun volgende vaart en bij het sorteren en lossen van de lobsters en kreeften. Jammer genoeg kon ik niet de geuren vasthouden. Wat een stank, vooral het aas dat ze gebruiken: Herring!
Verder op de 1 via Machias (ook een leuke plaats) en via Ellsworth richting Belfast (klingt bekend, he?). In Belfast aangekomen was het weer omgeslagen en tijdens een wandeling door het plaatsje werden we door een gigantische regenbui verrast die ook niet meer ophield, het ging de hele nacht door.
En dan de volgende dag stralend weer! De ochtend op de 1 verder richting Rockland om de parade van het Maine Lobster Festival te bewonderen. Leuk om te zien! En alles in het teken natuurlijk van de lobster!
Nadat de parade afgelopen was zijn we verder gegaan richting Brunswick (Ken je Braunschweig?). Daar kwamen we de vroege middag aan. De jongens waren blij dat de motel was voorzien van een zwembad en zij en wij hebben nog even in het water en de zon kunnen lummelen.
De volgende dag vroeg op en naar Portland gegaan. Daar hebben we een leuke ochtendwandeling gemaakt door het opgeknapte havenkwartier met leuke huizen en winkels om te zien.
Voor de lunch zijn wij we de Whole Food Market binnen gegaan, een gigantische natuurwinkel. Je weet niet wat je ziet!
Na de lekkere en gezonde maaltijd verder richting Zuiden via Old Orchard Beach (Niks aan!) richting Kennebunkport, Kennebunk en Wells. En daar zit ik nu in de bibliotheek al bijna weer een uur te bloggen. Mijn tijd is bijna op, 5 minutes to go!
Morgen gaan we op whale watch. Ik hoop dat ik nog weer eens in de gelegenheid zal komen om verder te berichten.

Vermont en New Hampshire

2-4 augustus 2009
Vandaag is het alweer de 16de dag van ons New England avontuur. We hebben kwartier genomen in Sleepytown, een leuk motel in Wells, Maine. We hebben vanochtend de derde nacht geboekt omdat het ons hier zo goed bevalt en omdat we ook een beetje moe werden van het reizen.
Mijn laatste bericht had ik al weer een poos geleden in Utica geschreven. Sindsdien hebben we 3 verdere staten van de US bezocht.

27-28 juli 2009
Vanuit Utica zijn we door de Adirondak Mountains getrokken. Veel bos! Die nacht hebben we doorgebracht in Plattsburg. De dag daarna zijn we met de ferry over de Lake Champlain gevaren naar Vermont. Daar hebben we een bezoek gebracht aan de leuke plaats Burlington. B. is een studentenstad en die sfeer hangt overal. Na een wandeling door de historische binnenstad hebben we nog even een poosje doorgebracht aan de waterfront van de Lake. Lekker pootje baden en van de frisse bries genieten. Daarna zijn we dan verder richting Montpelier, de hoofdstad van Vermont. Onderweg zijn we gestopt in Waterbury, the hometown of Ben & Jerry's Icecream factory. We kregen een rondleiding door de fabriek en aansluitend mochten we uiteraard ook proeven. De jongens hebben genoten. Tijdens de rondleiding hoorden we dat Ben & Jerry's in Europa ook een fabriek hebben opgericht. Guess where? In Hellendoorn! Misschien een idee voor een personeelsuitje van de SAB of MIM?
Vlakbij Montpellier hebben we dan overnacht, om precies te zijn in Barre. De volgend dag verder richting de White Moutains. Daar hebben dan ook onze eerste covered bridge gezien. Toen we uitstapten bleek onder de brug een ideale zwemplaats te zijn. De jongens hadden veel lol in het koude water. Roel en ik bleven toeschouwers met alleen de voeten in het water. Heerlijk verfrissend. Een stukje verder de bergen in hebben we een interessante wandeling gemaakt door de George's Flume, een soort canyon.

New York

Ik had nog geen gelegenheid om over New York te berichten. Ik zit nu in de Business Center van de Days Inn in Utica achter de computer. Een goed moment om nog even de belevenissen in New York weer op te halen.

20-23 juli 2009
We waren op maandag 20 juli heel vroeg vertrokken van Schiphol. We gingen via Londen naar New York. Rondom de middag landden we op de International Airport van Newark. We wisten dat we met de trein verder konden naar onze eindbestemming op Manhattan, het Hotel Pennsylvania dat tegenover van Penn Station is gesitueerd. Ideaal dus als je met koffers moet sjouwen. De hotelkamers waren wat sjofel en al wat gedateerd maar de ligging van het hotel is werkelijk super: 7th avenue 33rd street, direct om de hoek van het Empire State Building. Van hieruit hebben we de volgende tweeenhalve dagen de stad verkend, deels te voet maar vooral met de bus. We hadden een ticket gekocht waarmee wij Downtown (Financial District, Greenwich Village, China town en Little Italy) en Uptown (o.a. Central Park, Haarlem) een ritje konden maken. Een goede manier om een eerst indruk te krijgen van deze levendige, daverende stad. En meer dan een eerste indruk was het dan ook niet waarmee wij op donderdag de stad weer verlieten om onze reis met de auto voort te zetten. There is plenty more to do! Next time!

Wat hebben we nog gedaan:
een wandeling langs Ground Zero, door Wallstreet en Battery Park.
een boottocht langs de Statue of Liberty, Ellis Island and South Manhattan.
een bezoek aan het observatory deck van het Empire State Building by Night.
een wandeling op 5th Avenue, Broadway en Times Square en een bezoek aan Macy's.

We hebben trouwens heerlijk gegeten in Cafe 28 op de 5th Avenue, 28th street. Echt een aanrader!

Niagara Falls en Utica

25 juli 2009
Gisteren zijn we vroeg vertrokken uit Batavia * op weg naar de wereldberoemde Niagara Falls. Het was echt een nat avontuur. En dat niet alleen omdat we dicht bij de waterval kwamen (met de boot en met de lift!) maar ook omdat het enorm heeft geregend toen wij in de rij stonden om naar de "Cave of the Wind". Het was echt een tropische bui, veel water maar gelukkig niet koud.
Maar ja, we waren toch al helemaal doorweekt omdat we daarvoor een tochtje met de "Maid of the mist", een klein bootje, door de pool van de Horseshoe Falls hadden gemaakt. Het was een grandioos spektakel! Met deze excursie waren we de hele dag zoet. Onze gids heeft ons alle sightseeing spots laten zien, ook het Daredevil Museum, waar men de overblijfselen van constructies kan bewonderen waarmee waaghalzen hebben geprobeerd the Falls te meesteren. Velen hebben het niet overleeft, van een iemand is alleen maar een kanoe peddel terug gevonden dat nu ook in het museum hangt.
Rondom half vijf zijn we gisteren uit Niagara Falls vertrokken op zoek naar the Seawail Trail langs de Ontaria Lake. Het blijft lastig rijden, vooral in de steden. Eindelijk hadden we de goede route gevonden, maar helaas konden we niet veel zien van het meer. Al met al viel de trail tegen, vooral omdat we geen overnachtingsmogelijkheid konden vinden. Uiteindelijk moesten we helemaal doorrijden (65 miles) tot aan Rochester waar we eindelijk rondom 11 uur een motel konden vinden. We waren doodop!

* we waren trouwens ook in Lima, Ovid, Greece, Waterloo en vlakbij Dresden en Paris.

26 juli 2009
Vanochtend lekker ontbeten bij Tim Horton. Mijn collega Sarah heeft gelijk, een lekkere eettent. Dat is Subway trouwens ook, daar hebben we vandaag weer eens fantastisch geluncht. (Ik denk dat ik hier ook ontzettend aan zou komen met al die heerlijke, verleidelijke dingen, zoals donuts, muffins, koekje etc. Goed dat ik hier niet langer dan 3 weken ben!) Tussendoor nog even naar de Wal Mart want dat is toch ook echt Amerikaans. Dan verder op de Highway 20 East richting Utica. Dit stadje is niet ver van de Adirondaks in East New York. Morgen willen we daar een route volgen door de bergen. Ik hoop dat het weer meespeelt. Volgens de weermannen en -vrouwen hier is dit de slechtste zomer sinds jaren. Maar ja, het is wel warm en zonnig met af en toe een bui. Ik zou zeggen, kom eens naar Nederland dan weet je wat een slechte zomer is.

Public Library Binghamton

Na 4 dagen New York, hebben we gisteren de Big Apple verlaten om in Newark onze huurauto op te halen. Het heeft ons enige moeite gekost om uit het 'Ballungsgebiet' van NY te komen vooral omdat we het eerst zonder wegenkaart moesten doen. Na de vijfde pompstation hadden we eindelijk een wegenkaart weten te bemachtigen. Maar het viel nog niet mee om de weg te vinden. Het was toch even wennen aan het Amerikaanse systeem van bewegwijzering. Rond half negen gisteravond streken we neer in het Days Inn van Wurtsboro. Met z'n vieren in een kamer met twee reusachtige kingsize bedden. Is goed te doen en vooral betaalbaar. Zelfs een ontbijt zat erbij in.
Na het ontbijt de auto (een Mitsubishi) weer in (de koffers kunnen we net kwijt in de achterbak) en terug on the road 17 West richting Binghampton. Veel bos links en rechts, wat riviertjes en typisch Amerikaanse gebouwen (huizen, motels, lodgings, pompstations) zoals we het van film en tv kennen. Onderweg plaatsjes gepasseerd met namen als Damascus, Windsor en Gosher. Daarvan zullen we nog meer krijgen want we zijn op weg naar Ithaca en Batavia. Uiteindelijk is het ons doel de Niagara Falls bij Buffalo.
Nu zit ik hier in de Public Library van Binghamton te bloggen met een guest account: 60 minuten free Internet op vertoon van je ID. Heel netjes!
Zo de mannen worden ongeduldig. We gaan verder!

Abrikozen

Daar hangen ze nu boven in de boom, abrikozen; hun goudgele kleur schittert tussen het groen van de bladeren. Het is een goed jaar. De boom kan de last amper dragen, diep hangen de takken, soms nog verzwaard door regendruppels, naar beneden.
Het begint elk jaar al in het voorjaar als de boom overdekt is met roze bloesem. Elk jaar is het weer spannend: blijft het vorstvrij, zijn er al bijen in lucht? De weken daarna is het afwachten wat de oogst zal brengen, of zich kleine groene vruchtjes vormen die later uitgroeien tot mooie goudgele abrikozen. Dit jaar heeft het goed uitgepakt, nu is het tijd om te oogsten.


Vrijdagavond heb ik de ladder gepakt en een emmer en heb ik kilo's abrikozen kunnen plukken. Er hangen er nog meer in de boom maar die geef nog even de tijd om te rijpen.

Op zaterdagochtend ben ik dan begonnen met het bereiden van abrikozenjam. Eerst de vruchten wassen, van hun pitten ontdoen en in kleine stukjes snijden. Tussendoor ook nog jampotten afwassen en goed afspoelen. Ze worden op tafel op een handdoek gezet om te drogen.

Roel kreeg de opdracht om nog wat extra geleisuiker mee te nemen want mijn voorraad was niet toereikend voor 5 kilogram abrikozen.

Als 2,5 kilo abrikozen ontpit en gesneden in de pan zitten, komt de geleisuiker erover heen en kan ik beginnen met koken. Langzaam begint de massa op temperatuur te komen. De abrikozenstukjes worden zacht en veranderen in een goudgele pap. Daarbij blijf ik de massa altijd roeren om te voorkomen dat het gaat aanbranden. Nog enkele minuten laten koken en dan is het zover, de massa is klaar om in de potten te worden gevuld. Ik pak mijn speciale jamlepel en vul elke pot tot aan de rand. Dan gaat de deksel er strak op en wordt de pot ondersteboven op tafel gezet. Zo blijft die enkele minuten staan om vacuüm te trekken en helemaal dicht te gaan.



Tijd voor de tweede ronde, alles nog een keer. Aan het eind van deze "jamsessie'' staan 18 potten abrikozenjam op tafel. Nu nog de etiketjes erop en daarna plaats ik de potten op het kelderschap. Daar staan ze dan tot dat ze in de loop van het jaar voor een heerlijk broodje abrikozenjam worden opgehaald. Hmmmh, lekker!

Weekend

Vrijdagavond, het weekend is begonnen! Morgen lekker uitslapen, broodjes halen, ontbijten, wat in huis rommelen, de stad in. Morgenavond staat een Gospelconcert op het programma, schuin tegenover in de Heilig Hart Kerk, aan de Zwolseweg. Pascale en een buurvrouw gaan ook mee. Ben benieuwd!

Zondag zal het hoog tijd zijn om weer eens naar de tuin te gaan. Het is aardbeien tijd en misschien zijn in loop van de week toch nog weer wat vruchten gegroeid. De frambozen zijn ook bijna zo ver. De regen van de afgelopen week was goed en echt nodig. Dat is het mooie als je tuiniert, je bent je veel bewuster van het weer. Als de zon schijnt is het leuk, maar enkele dagen is een regenbui meer dan welkom.


Ik zag vorige week dat de koolrabi ook lekker volgroeid was. Daarvan zal ik ook oogsten en nog weer wat andijvie meenemen.
De broccoli begint ook te groeien.
Ja, zondag moet ik zeker naar de tuin!

Lentekriebels

Eindelijk is het zo ver, de lente is in de lucht! Vorige week nog moest ik mijn winterjas aan, maar ineens is het voorjaar! Overal zie je mensen in T-shirts, korte broeken, met zonnebrillen, voeten in sandalen, ... echt lente dus! Heerlijk hoe de warme zonnestralen op je huid voelen. Vanmiddag nog even in de tuin gezeten en ervan genoten. Kopje koffie, boekje, muziekje, wat wil men meer.

Heerlijk dat je de tuindeuren weer open kunt laten staan. En dan het frisse groen in de tuin en de vrolijke kleuren van de voorjaarsbloeiers: geel, blauw en ook af en toe een rode tulp! Maar een echte favoriet blijft de kievitsbloem

Ik heb er zin in!

Un mundo pequeno -Small World

De dagen vliegen. Morgen nog en dan is het al bijna weer tijd om te vertrekken.
Gisteren heb ik mijn verjaardag in de zon gevierd, met slingers, kado's, een leuke excursie over het eiland en 's avonds nog een Happy Birthday door de band van het Rock Cafe. Gezellig!

De dagen daarvoor nog iets leuks mee gemaakt: 's avonds wandelden Inge en ik aan de promenade in Corralejo. Ineens kwam ons een stel tegemoed waarvan de vrouw naar me indringend begon te staren. Ik staarde terug en naar enkele keren knipperen met mijn ogen herkende ik de persoon voor me: Caroline, een collega uit Enschede.

3000 km van huis verwijderd en je komt elkaar zo mar tegen. It's a small world!

Lekker in het zonnetje

Onze tweede dag in Corralejo. Nu we voor de vierde keer al hier onze vakantie doorbrengen, voelt het bijna een beetje "like home". Er is niet veel veranderd en het Rock Cafe is er ook nog. We zitten prima in Fuentepark, alles lekker dichtbij. En we hebben zelfs Wifi in ons apartememt, zit nu op ons terras deze post te typen. Lekker in het zonnetje met uitzicht op onze pool: echt vakantie!

Bibliofiel gaat weer op reis

Het is weer een tijdje geleden dat ik mijn laatste post heb geplaatst. Nu ik de 23 dingen heb afgerond hou ik me met deze blog niet meer zo bezig. Maar ik ben momenteel wel op een andere site aan het bloggen via mijn werk. Nieuwsgierig geworden, klik dan hier!

Morgen ga ik weer op reis, deze keer naar een zonnige bestemming: Fuerteventura.
In de vroege ochtenduren komt mijn vriendin Ingeborg me ophalen en gaan we samen met de auto naar het vliegveld Muenster/Osnabrueck in Duitsland.
Van daaruit vliegen wij dan om 8 uur naar het zuiden.
Ik heb er veel zin in en ik hoop dat we lekker van de zon kunnen genieten.

Ik weet niet of ik eraan toe kom maar misschien kom ik nog in de gelegenheid om af en toe te bloggen de komende week. Hou het in de gaten!

Evaluatie (ding 23)

De deadline is bijna afgelopen, daarom zal ik het laatste ding volgens de voorgegeven vragen afhandelen:

Wat waren je favoriete Dingen die je onderweg hebt leren kennen en gebruiken?
Bloggen vind ik echt fantastisch! En fantastisch wat men aan gadgets en widgets allemaal op de blog kan toevoegen.

Wat heeft dit leerprogramma “gedaan” met jou en met de organisatie waar je werkt?
Deze cursus heeft Web2.0 in de organisatie bespreekbaar gemaakt. In vele gevallen en daar reken ik me ook bij was 23dingen een echte eye-opener.

Waren er dingen die je verrasten, als onverwacht resultaat van dit programma?
Wat mij verraste waren de dingen die ik eigenlijk al deed zonder te beseffen dat ze typische Web2.0 toepassingen zijn.

wat kan er gedaan worden om 23 Dingen te verbeteren?
Ik vond de cursus en de aparte stappen rondom helder. Misschien dat er wel gekeken moet worden dat het aandeel van Nederlandstalige voorbeelden voor sites en oefeningen (en volgens mij groeit die alleen maar) bijgehouden en aangepast wordt.

En vul aan: “23 Dingen is voor mij …”
...een blik in het heden en de toekomst zoals onze wereld voor een deel (digitaal) in elkaar steekt.
En nu kan ik zeggen:

Bibliotheek 2.0 en de toekomst van de bibliotheken (ding 22)

Tijdens deze cursus heb ik diverse bibliotheeksites zien langskomen die gebruik maken van 2.0 elementen of zich zelf als een L2 zien.
Ik ben blij dat er mogelijkheden zijn om de bibliotheekleden nog weer op een andere manier te bedienen en ook te laten meedoen (wiki's, boekbesprekingen, tagging etc. ) Zeker de jongere generatie, Einstein generatie, zoals die genoemd wordt doet hier graag aan mee en kun je als bibliotheek klantgerichter voor deze doelgroep werken. En niet alleen de jongeren zullen dit een goede ontwikkeling vinden maar ook steeds meer "oudere" mensen vinden hun weg op internet.

Niettemin mag de bibliotheek niet vergeten voor wat ze staat: leverancier van betrouwbare informatie die volgens goedgekeurde manieren voor hun gebruikers toegankelijk wordt gemaakt. Daarom blijft het vakwerk en moeten we niet alles aan de leek overlaten maar is het onze taak onze beproefte werkwijze die terug kan blikken op eeuwenoude tradities verder professioneel te blijven ontwikkelen en mee te gaan in de tijd.

Aquabrowser My Discoveries en andere sociale bibliotheekcatalogi (ding 21)

Toen ik begon met mijn studie documentatie in 1987 kregen we nog een introductie in de informatica wereld waar de computers grote grijze kasten waren waarop in hoekige oranje letters de teksten op het flikkerende beeldscherm verschenen.


Catalogiseren was toen in de meeste bibliotheken echt nog handwerk! Bladeren in papieren thesauri en het opstellen van bibliografische beschrijvingen op kaartjes met de typemachine.
Pas een paar jaar later maakte ik dan kennis met geautomatiseerd catalogiseren, met PICA en ik vond het een hele vooruitgang dat bij het catalogiseren van nieuwe titels vaak al een titelbeschrijving aanwezig was waaraan alleen de bezitgegevens moesten worden gehangen. Zelf een documentaliste als ik met maar twee modules "Catalogisering" tijdens de studie, kon catalogiseren. En niet te vergeten dat door het geautomatiseerde catalogiseren het zoeken veel gemakkelijker werd. Je hoefte niet meer tussen de kasten met titel-, auteurs en slagwoordcatalogi waarin in lange laden honderden van kleine kaartjes zaten heen en weer te lopen. Je zat achter de PC en de zoekresultaten komen er zo uitgerold. Dit werd steeds meer verbeterd en intussen werken we met bibliotheekcatalogi waaraan zelf gegevens van boekverkopers en recensies van lezers zijn toegevoegd. Werelden gaan open en elke keer weer kom je titels of onderwerpen tegen waaraan men zelf niet eens gedacht heeft.

En alles van huis uit. En nu nog het sociale aspect wat erbij komt. Bibliotheekgebruikers die meehelpen dat de titels uitgebreider worden ontsloten. Ik vind het een fantastische ontwikkeling ook moeten wij als informatie professionals erop blijven toezien dat de toegevoegde gegevens gecontroleerd worden op relevantie en betrouwbaarheid om de wildgroei te beperken. Maar dat geldt natuurlijk ook voor alle overige open sources die we op internet tegen komen. Alleen als men weet dat er vakmensen achter zitten die de boel in de gaten houden, is informatie waardevol.

Online muziek beluisteren (ding 20)

De ondertitel van bovenstaande afbeelding vind ik helemaal kloppen: lastfm is inderdaad revolutioneer! Ik hield ik me nog veel bezig met muziek, ik ben wat dat betreft alleen een vrij passieve consument van muziek, dwz. ik kom op de radio muziek tegen, vind het mooi of niet en soms onthou ik ook de artiest en dan koop ik ook weleens een CD'je. Maar ik ben eigenlijk nooit echt pro-actief bezig geweest met muziek. Daar is al een beetje verandering in gekomen sindsdat ik regelmatig via YouTube muziek ben gaan luisteren. Daar worden voor een deel ook al links gelegd met andere artisten maar dat is natuurlijk niet te vergelijken wat lastfm biedt!

Heb nu bijvoorbeeld, terwijl ik deze post schrijf, muziek opstaan van Kings of Convenience (nog nooit van gehoord, maar wel mooi!) omdat ze qua muziek lijken op de stijl van Feist, die ik al eerder in mijn blog noemde. Je tikt de naam van een artist in en je krijgt een radioprogramma gepresenteerd dat zo nooit op de radio zou komen omdat het door het toedoen van een heleboel mensen is samengesteld. Zal deze link zeker aan mijn favoriten toevoegen! Maar of ik me ook zal laten registreren om een profiel op te bouwen, dat weet ik zo nog niet.

Online Social Networks (ding 19)

Wat prive lidmaatschappen aan sociale netwerken betreft kan ik persoonlijk al drie noemen.
Toen ik terugkwam uit Madrid werd ik door een medeleerling die ik tijdens mijn Spaanse lessen heb leren kennen uitgenodigd om deel te nemen aan Facebook.
De uitnodiging heb ik aangenomen en sinds oktober ben ik lid van dit sociale online netwerk. In het begin heb ik nog af en toe met Yvette uitgewisseld maar intussen is het wat stil gevallen. Trouwens is mijn man ook lid van dit netwerk maar we houden het toch liever bij het persoonlijke contact.
Toen ik weer eens het programma voor mijn hotmail account had geupgraded kwam ik de mogelijkheid tegen om daar mijn eigen space in te richten. Dat heb ik gedaan, maar ik doe er verder niet veel mee. Ook maak ik deel uit van het netwerk Stayfriends (oude klasgenoten) maar dat ligt ook al weer een tijdje stil.
Professioneel ben ik nog niet verbonden aan een sociaal network, maar ik weet van mijn man dat hij via LinkedIn last nog weer door een oude kennis is benaderd, die we al een paar jaar uit het oog waren verloren.
Wat vind ik nou van zo een online social network? Als ik naar mijn facebook kijk dan zie ik heel veel namen van vrienden van mijn vrienden langskomen maar er is zelden maar eentje bij die ik zou willen uitnodigen om mijn vriend te worden. Persoonlijk vind ik dit soort contacten veel te oppervlakkig om er veel tijd en energie in te steken. Ik ben blij als ik de tijd kan vrijmaken om mijn echte vrienden eens in de zoveel tijd te bellen, te mailen of te schrijven. Mijn real social network vraagt al heel veel tijd. Als ik dan hoor dat sommigen over hun 100 vrienden praten die ze op een online social network hebben, dan vraag ik me af, zijn deze mensen wel in staat om echte vriendschappen op te bouwen en onderhouden? De wereld is de laatste jaren toch heel erg aan het veranderen!
Maar ik geef toe faceboek e.a. zijn wel mooie instrumenten om op afstand contact te onderhouden. Ik stel me voor dat goede vrienden naar het buitenland zouden verhuizen of op een langere vakantie gaan en dan kun je mooi in touch blijven door even door te geven wat je aan het doen bent of berichten achter te laten.
Professioneel lijkt me een social network handig bij uitwisselen van werkervaringen of om mensen via mensen te ontmoeten met wie men professioneel op een lijn zit.

Catalogiseer je boekenkast met LibraryThing (ding 18)

Het is me helaas niet gelukt om mijn LibraryThing als widget op mijn blog te krijgen, voorlopig staat er alleen een link. Heb van alles geprobeerd met mijn HTML maar het wilde niet. Zal zeker heel simpel zijn maar vandaag niet meer.

Ik ben nu dus ook lid (weer een account erbij!) van LibraryThing en zou mijn boekenkast kunnen catalogiseren. Ik dacht dat ik maar moet beginnen met mijn nachtkastje en daarom is er voorlopig maar een boek gecatalogiseerd. De overige tien boeken die zich naast mijn bed opstapelen moeten nog even wachten. Maar heel eerlijk: ik vind LibraryThing een prachtige site.

Ik hoop dat ik gauw gebruik ervan kan maken voor mijn accountmanager blog die ik nog moet opzetten. Dit zal ik in elk geval onthouden!

Bij deze de profielfoto die ik aan mijn LibraryThing profiel heb toegevoegd:

"Der Bücherwurm" van Carl Spitzweg

Typische web2.0 site naar keuze (ding 17)

Via de links zoals die bij ding 17 zijn aangegeven staan ben ik naar diverse web2.0 sites gesurfd om even een kijkje te nemen. Ik heb o.a. gekeken naar kooksites en muzieksites en wat me dan elke keer weer opvalt is dan mensen blijkbaar ontzettend veel tijd eraan (kunnen) besteden om deze sites met content te verzorgen. Bijvoorbeeld zat ik op een kooksite waar mensen zelfgemaakte kookinstructie filmpjes konden uploaden om hun recepten aan de man de brengen. Verbazingwekkend hoevel moeite en tijd in deze filmpjes werd gestoken. Je krijgt bijna het idee dat de mensen thuis alleen nog maar bezig zijn te bedenken hoe ze hun recepten, foto's, muziek, gedachtengoed via het net de wereld in kunnen brengen. Maar hoe groot is eigenlijk de kans dat hun recept, foto, muziek of gedachtengoed door iemand anders wordt uitgevoerd, bekeken, geluisterd of gelezen? Mijn inziens niet zo vaak en dan meestal ook bij toeval! Als ik naar mijn eigen blog kijk dan zie ik reacties (en dat ook niet al te vaak) omdat collega's via de 23 dingen daar komen, maar voor de rest...

Ik trek daaruit de conclusie dat een web2.0 site vooral zinvol is als je weet wie je doelgroep is en vice versa.

Waarom zou men al die moeite doen om een site met content te vullen als "kein Schwein" het leest?

Bovendien is het dan ook belangrijk bij het opzetten van zo'n site om ervoor te zorgen dat de site goed te vinden is door potentiele gebruikers.

Persoonlijk vind ik vooral de tijd een grote factor in het hele web2.0 verhaal. De afgelopen dingen heb ik van alles geleerd en gedaan: geblogd, RSS feeds verzameld, gebookmarked, foto' s en films geupload (wat kost dat een tijd!) etc. maar uiteindelijk vooral omdat ik er echt tijd voor heb vrijgemaakt. De toekomst zal uitwijzen of ik het kan volhouden. Ik heb heel veel goede ideeen kunnen opdoen en het web2.0 is geen onbekend terrein meer voor mij: ik kan meepraten en ik kijk nu ook heel anders tegen websites aan. En dat was het zeker waard!

Zo nu nog verder met de dingen 18 tot en met 22; dan zit deze cursus erop!