Back to work!

Het is al weer bijna weer 5 dagen geleden dat ik teruggekeerd ben uit Barcelona. Nu zit ik op het werk in Enschede achter de pc te lunchen. Ik dacht een goede gelegenheid om mijn Barcelona blog af te sluiten.

Terugkijkend op die week kan ik alleen maar vaststellen, dat het een mooie tijd is geweest. Barcelona is een prachtige stad enis zeker nog een tweede bezoek waard. Maar daar sta ik nu nog even niet bij stil.
De reis verliep verder zonder grote problemen. Ik ben zondagochtend vroeg uit mijn nest (6 uur) en moest vaststellen dat blijkbaar ook Barcelona het jammer vond dat ik weg moest want zij had de hele nacht "gehuild" (= geregend en gestormd) Dat maakte het voor mij alleen maar makkelijker om afscheid te nemen. Tot mijn verrassing was ook mijn gastheer vroeg uit zijn bed gekropen en heeft hij gekleed in alleen maar een sportbroek mij uitgezwaaid. Dat had ik toch niet verwacht!
Met de aerobus ben ik dan richting vliegveld. Helaas ben ik een halte te vroeg uitgestapt. Transavia bleek vanaf T2 te vertrekken. Dus ik moest nog even met een shuttlebus mijn weg voortzetten. Maar ik had tijd zat dus ik werd er niet echt zenuwachtig van.
Tijdens de vlucht heb ik Tal leren kennen. Tal is een jongeman uit Israel die voordat hij de militaire dienst ingaat nog even een trip naar Europa heeft gepland. Hij was met zijn vader naar Barcelona gegaan en hij ging  alleen om een bezoek te brengen aan Amsterdam en Berlijn. We hebben gezellig gekletst en ik heb hem wat tips gegeven voor Berlijn. Dat viel nog niet mee met een gids in het Hebreeuws. Maar we kwamen er wel uit.
Samen zijn we dan onze bagage op gaan halen en ik heb Tal nog gezelschap gehouden en geestelijk steun verleend omdat jij maar geen contact kon krijgen met zijn vriend met wie hij op Schiphol had afgesproken.
Ik ben dan met de trein verder. En ik had natuurlijk maar weer het ' geluk' dat ik een test van de NS verzeild raakte die ze op die zondag hielden om te oefenenen voor extreem winterweer. Het duurde gewoon weer wat langer dan normaal. Maar om 15 uur was ik dan thuis.
Anderhalf uur later was ik al weer op stap in de stad om de opening van het jubileumspectakel van SAB mee te maken. Bij deze nog een mooie reportage, die door DRTV is gemaakt t.g.g. van ons 450 jarig jubileum.


Roel heeft zondagavond lekker voor ons gekookt en samen hebben we van de Spaghetti Marinara genoten. Het is fijn om weer thuis te zijn!

Nu is de lunchpauze afgelopen en ga ik maar weer terug aan het werk!

Sagrada Familia

Wie bewaardt, die heeft wat! In dit geval heb ik tot de laatste dag met een bezoek aan Gaudi´s levenswerk gewacht. Ik ben vroeg eruit omdat ik dacht dat het dan wat minder druk zou zijn.  Maar toen ik om kwart voor tien arriveerde was het er al druk bij de kassa en moest ik een half uur in de rij staan. Gelukkig had ik een boekje mee! Ik heb maar meteen voor een audio-toer gekozen, omdat ik het dan toch prettig vindt om wat meer uitleg te krijgen. Bij dit bouwwerk leek het mij bijzonder nuttig. Ik begon aan de westkant van het gebouw bij het portaal met de passie-scene. De sfeer is goed getroffen door de kunstenaar. De figuren lijken uitgemergeld, en zijn streng en strak uitgevoerd. Echt geen reden voor vreugde. Boven alles ragen de vier torens die de evangelisten moeten uitbeelden. In het midden van de torens een bruggetje met daaraan bevestigd Jesus, die naar de hemel stijgt. Mooie symboliek overal. Voor iemand die zonder geloof is grootgebracht moet dit gebouw bijna onbegrijpelijk zijn!

Passie Facade

Daarna ben ik binnen gelopen. Je ziet meteen dat het een heel andere architectuur en stijl is die man anders bij grote kerken is gewend. Volgens de gids, was het het streven van Gaudi om de natuur na te bootsen. Hij heeft het binnenste van de kerk, en dan meen ik de pilaren en het plafond, de vorm gegeven van een bos. De pilaren vertakken zich na boven en het plafond lijkt op een dak van bladeren. Ook het licht is voor Gaudi heel belangrijk! In de koorniches vind je nog gekleurde glas in lood  ramen maar het koor zelf is voorzien van helder glas om zo veel mogelijk licht binnen te laten. Volgens Gaudi moet er niet te veel en niet te weinig licht zijn, want door allebeide wordt je blind. En blinden zien niets! Mooi gezegd!

 Het leek me een goed idee om ook de toren op te gaan, daarom ben ik in de rij gaan staan. Volgens de borden zou het niet langer dan 30 minuten mogen duren en dan kwam ook redelijk uit. Met de lift ging het omhoog. Daarboven is alles is zeer nauw en je kunt eigenlijk maar een kant op. Je hebt natuurlijk een mooi uitzicht over de stad en je kunt goed aanschouwen wat er in het midden van het dak gebeurd. Daar is men bezig met de bouw van de middelste toren die uiteindelijk 170 m hoog moet worden, bekroond met een mooie ster. Ze zijn intussen meer dan 100 jaar bezig met de bouw van deze kerk. Maar dat is natuurlijk niets bijzonders. Ook andere grote kerken en katedralen hadden hun tijd nodig. De volgende keer zal het er al weer heel anders eruit zien. Jammer alleen dat je op moment niet overal kunt komen, omdat men bezig is. De toren heb ik via de stenen wenteltrap verlaten. Ook heel mooi vormgegeven; je hebt het gevoel als of je binnen een slakkenhuis loopt.
Terug op de begane grond ben ik naar de oostkant gelopen. Daar vind je het portaal met de kerstmis-scene. Helemaal het tegenovergestelde van het andere portaal. Alles heel welderig en fantasievol, soms druipt het er bijna van af. Ook hier weer veel scenes uit het Nieuwe Testament. Je moet net weten wie en wat je voor je hebt. In elk geval valt er heel veel te ontdekken. Dit portaal is ook al heel vroeg ontstaan en ik zag dat het voor een deel ook al weer aan herstel toe was.

Kerstmis facade

Wat ik trouwens ook heel mooi vindt, zijn de uiteinden van de torens, zie hieronder:

Al met al heb ik zo´n beetje drie uur bij La Sagrada Familia doorgebracht. Maar het was de moeite waard!

Nu zit ik hier in een internet cafe. Ik had gehoopt dat ik alvast zou kunnen inchecken voor morgen maar helaas werkt het niet vanaf vertrekplaats Barcelona. Na ja, dan moet ik morgen gewoon op tijd op het vliegveld zijn. Ik neem weer de Airobus, die gelukkig ook al heel vroeg vertrekt.

Gisteren ben ik trouwens in het MNAC (Museu Nacional d´Art de Catalunya) geweest. Het was echt de moeite waard en beviel me qua collectie en ook lokatie veel beter dan het MACBA. Ik was zeer onder de indruk van de collectie van Romaanse muurschilderingen die afkomstig zijn van kleine kerkjes uit de Pyreneeen. Een goed idee om dit op deze manier voor het nageslacht te bewaren. Helaas had ik niet meer veel tijd voor de moderne collectie, maar dat doe ik dan de volgende keer!
Na het bezoek aan het museum stond het Magische Fontein op mijn programma. Ik kwam toevallig nog mijn klasgenote Guiseppe tegen en samen zaten we te kletsen en te wachten op wat er zal gebeuren. Volgens gids zou het om 19 uur beginnen, maar er gebeurde gewoon niets. Na een uur wachten zijn we dan samen vertrokken.

Trouwens dit moet ik echt nog vertellen: toen ik gistermiddag aan het wandelen was in richting het Monumento a Colon (=Columbus), kwam ik op een klein pleintje weer een bekende tegen. Deze keer was het Bob, die ik elk jaar bij het volleybaltoernooi op Vlieland tegen kom. Ik liep een klein pleintje op met in het midden een fontein en ineens stond Bob voor mijn neus. Hij was met zijn vriendin net vanuit Zuidfrankrijk gearriveerd en ze waren van plan om bij een kennis in Barcelona te logeren. Nou, dat was een mooie verrassing! It´s a small world! Blijkt alweer!

Zo nu hou ik op! Ga nog even verder! Tot de volgende keer!

¡Holá Gaudi!

Gisteren ben ik na mijn dagelijkse routines ( ontbijten bij Pans & Company, lessen volgen bij Alejandro en Cinta, sandwich halen bij El Corte en lunchen en bijkomen op mijn kamer) ben ik op Gaudi-toer gegaan. Deze keer ben ik het eerste stukje met de Metro omdat Parc Güell verder weg ligt. Ik had alles mooi van tevoren goed uitgezocht, maar het viel niet mee om de goede metrolijn (L3) te vinden, omdat, zo bleek het, in mijn gids nog een verouderde metro plattegrond staat. Intussen zijn er twee stations bij gekomen en daarmee verandert de eindbestemming van de lijn. Maar uiteindelijk kwam het goed en ben ik op station Lesseps uitgestapt. Van daaruit is het nog een korte wandeling tot het park. Ik ben natuurlijk eigenwijs en wilde niet de route volgen zoals die was aangegeven in mijn gids, met het gevolg dat het nog een aardige klimtocht werd. Het park ligt namelijk op een heuvel en biedt een schitterend uitzicht over de stad met aan de horizon de zee. Aangekomen bij het park kreeg ik een beetje het Efteling gevoel: huizen met speelse daken en ronde vormen, versierd met kleurijke mozaiken. En het was er  heel erg druk! De arme hagedis van Gaudi (eigenlijk een salamander) werd permanent belaagd door toeristen voor een fotoshot.

El Salamandra

Achter de hagedis, de trap omhoog is de Sala Hipostila met het door pilaren gedragen dak. Het plafond is mooi versierd met ronde mozaiken. Tussen al die toeristen vind je overal straathandelaren met hun sieraden, sjaals en waaiers. En het lijkt allemaal op elkaar. Ik ben snel verder omdat ik nog naar Casa Gaudi wilde dat nu is getransformeerd tot Museo Gaudi. Het is eigenlijk maar een klein huisje, waarin nog voor een deel de originele door Gaudi ontworpen meubels staan. Alle meubels hebben de zo typische wulpse vormen en rondingen. Ik vraag me af of het allemaal ook zo lekker zit. Het lijkt er niet echt op!

Butaca Museo Gaudi

 Ik was snel door het museum heen en ben nog iets verder het park in getrokken. Gelukkig waaide er een frisse bris, anders was het, denk ik niet zo prettig lopen geweest. De paden zijn heel stoffig en vaak zijn er stenen traptredes. Voor minder validen is het niet echt dikke pret, lijkt me. Na een uur had ik er genoeg van en ben ik begonnen aan mijn terugweg. Deze keer volgens de gids en dat bleek ook wat makkelijker dan de heenweg. Ik kwam nog langs een winkel met leuke kleren en ik kon het toch weer niet laten om een trui te kopen. Het is werkelijk verbazingwekkend hoeveel verschillende modelabels hier te vinden zijn. Als je denkt dat Desigual een hip merk is, dan moet je hier maar de boetieken afstruinen. Allemaal net zo leuk, als niet leuker, en veel goedkoper!
Onderweg nog een cafe con leche in een granja gedronken en terug richting Lesseps. Daar zag ik op het plein een groepje oude mannen, die heel serieus bezig waren met een potje Jeu de Boule. Verbazingwekkend hoe precies de mannen met de ballen kunnen mikken.
Terug in het centrum ben ik nog even wat langs winkels geslenterd, deze keer op zoek naar cadeautjes voor mijn mannen thuis. Tegen etenstijd ben ik even weer langs Kilimanjaro bij mij om de hoek, maar de ober was zo onvriendelijk dat ik maar weer vertrokken ben (ik had nog niet besteld!) en weer ben gaan eten bij Lactuca.
Ik was gisteren vroeg thuis, voor mijn doen, al om half negen. Een goede gelegenheid om naar huis te bellen. Daar gaat het, zo hoorde ik, allemaal goed.

Zo, vandaag is al weer mijn dia ultima a la escuela. Ik heb wat chocolade pepernoten in mijn tas waarop ik mijn klasgenoten zal trakteren. Ben benieuwd wat zij van deze Nederlandse specialiteit zullen vinden.

Vanmiddag na school staat het MNAC (Museu Nacional d´Art de Catalunya) op het programma. En daarna hoop ik het magische fontein te kunnen bewonderen.

Modern Art en El Raval

Gisteren stond een andere wijk op mijn progamma: El Raval. De wijk ligt naast las Ramblas en is ooit een ´Vogelaar'-wijk geweest. Maar sinds de Olympische Spelen in 1982 heeft men geprobeerd de wijk weer aantrekkelijker te maken, vooral voor de bewoners. Deze wijk stond ook bekend als het Red Light District maar ik zag geen dames lonken. Wie weet, hoe hier de manieren zijn!
Vanuit de Placa Catalunya ben ik de wijk ingetrokken richting het MACBA (Museo d´Art Contemporani de Barcelona) dat in een heel modern gebouw aan de Placa dels Angels is gevestigd. Voor het museum is een heel groot plein, dat heel geliefd is bij scaters en ik zag ook een stelletje jongens van Indiaase afkomst een potje cricket doen. Het kan allemaal! Het hoort zelfs bij het concept van het museum en de wijk!
Momenteel zijn er in het museum naast de permanente collectie nog drie tentoonstellingen aan de gang. Ik dacht dat het een goed idee zou zijn om aan te sluiten bij een Engelstalige rondleiding, maar naar een kwartier had ik toch genoeg over al die verhalen over Minimalisme, Body Art en weet ik veel! Ik ben op eigen houtje verder getrokken en heb de kunst op me laten inwerken. Er waren wat interessante werken erbij, vooral Gil Wolman, een Fransman, had nog leuke ideeen met Dadaistische trekjes.

Gil J. Wolman -

Er waren ook wat installaties tentoongesteld, dat zijn dus kunstwerken die soms ook geluid produceren. Eerlijk gezegd, kreeg ik een beetje medelijden met de surveillanten die in deze zalen toezicht moeten houden want al na vijf minuten kreeg ik er al genoeg van. Laat staan dat je er een hele dag zou moeten doorbrengen.
Na goed een uurtje in het MACBA te hebben doorgebracht, heb ik het museum via de museumwinkel (niets gekocht!) verlaten  en heb ik mijn wandeling voortgezet.
El Raval is echt een multi-culti wijk en dat is ook te zien aan de mensen en de etenswaren die de kleine Alimentarias uitstallen. Het is er druk en heel levendig. En bonte verzameling! Langs kleine winkels en door nauwe straten ben ik zigzaggend door de wijk getrokken. Op een bepaald moment kwam ik langs een Granja, een soort cafeteria waar je ook zuivelproducten kunt nuttigen. We hadden het net die ochtend in les gehad over Chocolate a la taza con Churros. Dat blijkt een Spaanse specialiteit te zijn, die heel geliefd is bij jongeren om tijdens het uitgaan in de middle of the night weer op krachten te komen. Het leek me een goed idee om in de Granja te gaan zitten om me met dit drankje aan te sterken.


Chocolate a la taza con churros

Na deze korte pauze ben ik verder gegaan richting de oude markthal, El Mercat Boqueria. Het begon al te schemeren en veel kraampjes hadden hun luiken al dicht gedaan, maar toch kreeg ik een mooi beeld van het aanbod en de mensen die er werken en hun boodschappen doen.
Intussen was het bijna donker, dus heb ik besloten via Las Ramblas richting Placa Catalunya te lopen. Ik wilde mijn avondeten in een restaurant nuttigen, waar ik op mijn weg naar school langs kom. Het Restaurant ¨Latuca´ is een restaurant keten waar je voor iets meer dan  een tientje uit een heerlijk avondbuffet met salade en warme spijzen kunt kiezen. Ik nam alleen een salade met achteraf een kopje cafe con leche, ik had niet zo´n trek. De chocolate a la taza was best zwaar geweest.
Rondom negen was ik weer op mijn kamertje, waar ik natuurlijk nog huiswerk te doen had. Moe en voldaan ben ik naar bed gegaan.

Voor vandaag staat Gaudi op het programma: het Parc Güell met daarin het Museo Gaudi.
Ik heb mijn metro ticket al op zak, want deze keer is het te ver om te lopen.
Hasta manaña!

Xocolata y Picasso

Gisteren ben ik bewapend met mijn gidsje ´100% Barcelona´de wijk El Born ingetrokken. Dit is een hele oude wijk van B. die pas sinds enige jaren weer aantrekkelijk is voor toeristen. In de jaren 80 van de vorige eeuw, zo staat het in mijn gids, was het echt een no go area, ´een barri waar je nog niet dood gevonden wilde worden´. Maar dat is nu heel anders. Je vindt er heel veel kleine winkeltjes en boetiekjes (Oh jeh, had ik mijn credit card maar niet meegenomen!) en er is ook op cultureel gebied iets te zien, zoals het Palau de la Musica Catalunia, het Picasso Museum, het Xocolata Museum (XM) en ook de oude markthal, Antic Mercat del Born, die helaas op moment in de steigers staat en niet toegankelijk is. En er is de oude ´katedraal van de zee´ (de titel van een roman van Ildefonso Falcones, die thuis op mijn nachtkastje ligt te wachten),  de Santa Maria del Mar, die een grote rol speel in het verhaal. Ik ben er nog niet binnen geweest, maar dat zal ik zeker nog doen.
Gistermiddag ben ik begonnen bij het Palau de la Musica, een fantastisch gebouw om te zien. Ook van binnen moet het schitterend zijn. Het hele gebouw is voorzien van pilaartjes en versierd met mosaiken, echt prachtig.


Palau de la Musica

Daarna heb ik mijn weg voortgezet door de nauwe straatjes voor een bezoek aan het Picasso Museum. Maar toen ik er was, zag ik een verschrikkelijk lange rij bij de ticket office. Ik had geen zin in wachten en ben doorgelopen. Mijn volgend doel was het Museum Xocolata. Ik hou veel van dat bruine spul, helaas, daarom leek me een bezoek aan dit museum wel gepast. Het was niet zo denderend, het leukste was eigenlijk nog de entreekaart in vorm van een reepje chocola.
Nadat ik genoeg van chocola had, deed ik een volgende poging voor het Picasso Museum (PM). Intussen was het ook al bijna weer 5 uur. En ik had geluk, ik kon bij de kassa direct doorlopen.  Het PM is gevestigd in een oud paleis. De collectie is niet zo groot, maar je krijgt een goede indruk van de eerste jaren van de kunstenaar. Wat ook interessant was, zijn de schilderijen van Picasso, die hij heeft gemaakt als een studie op het meesterwerk van Velasquez ´De Meninas´.


Picasso - De Meninas - Velasquez

In het museum staan ook keramische werken van Picasso. Al met al een mooi museum en de moeite waard. Natuurlijk kon ik de museumwinkel niet overslaan waar ik nog een mooi boekje, wat kaartjes en natuurlijk ook een magneet heb gekocht.
Na dit museumbezoek had ik even genoeg van cultuur en heb me helemaal gestoord op de het aanbod van de winkels. Ik heb een leuke jurk gekocht in een kleine boetiek, waarvan ik hoop dat ik hem in Deventer niet tegen zal komen. Ik kwam ook nog langs een schoenenzaak waar ik door de etalage magisch werd aangetrokken en uiteindelijk het niet kon laten om een prachtig paar laarsjes te kopen.
Na ja, als je veel geld in winkels besteed dan naar wat minder luxe eten. Mijn avondeten genoot ik weer bij  ´Kilimanjaro´ bij mij om de hoek in vorm van een portie Spaghetti Carbonara. Maar ik vind het prima zo.
Om 9 uur was ik weer thuis en ik moest nog mijn huiswerk maken voor vandaag. Een tekst over een dag in Barcelona. Nou dat is niet zo moeilijk!

Zo, ik moet nu naar de les! Adios!

Zo veel te doen!

Ik moet nog uitkijken dat ik niet in vakantiestress raak, omdat ik niet alles kan doen wat er hier te doen is.

Gisteren was mijn eerst schooldag. Bij Pylmon Languages is het anders georganiseerd dan in Madrid. Gedurende het eerste lesblok met grammatica zat ik in een kleine groep van vier met el profesore Alejandro, die in het begin wat zenuwachtige trekjes toonde. Ik denk dat hij een vermoeiend weekend achter de rug had en dat hij een beetje ongeduldig werd om voor de zoveelste keer uit te moeten leggen hoe het nou zit met ´me cuesta + infinitivo´ (=het kost me moeite... te doen) of alweer te moeten luisteren naar de studenten die hakkelend hun verhaal vertellen. Maar in verloop van de ochtend trok hij bij. Ik kon mijn geheugen opfrissen en er kwam al aardig weer wat boven.
Het tweede blok zat ik in een grotere groep voor conversatie. Deze les wordt begeleidt door la profesora Cinta, die mij een beetje herinnerd aan mijn ´juf´ Lola die ik in Madrid had. Het was een leuke ochtend en ik denk dat het mij goed zal bevallen bij Pylmon. Ook de medestudenten zijn aardig en net als in Madrid zijn ze uit verschillende (Europese) landen: Sweden, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Italie en Tjechie.

Nadat de lessen waren afgelopen ben ik gisterren eerst even langs de supermarkt van El Corte, de grote warenhuisketen van Spanje, om wat eten in te slaan. Daarna ben ik naar mijn kamertje in Pension Aris om te lunchen: banaan, kiwi, joghurt en sandwich krab.
Toen ik mijn krachten terug had gevonden, ben ik erop uit gegaan. Bewapend met gids, fototoestel en credit card (Je weet maar nooit!) ben ik via de Carrer Pau Claris richting noorden getrokken. De straten in deze wijk zijn ruim opgezet en links en rechts zie je hele grote en hoge huizen. De meesten dateren, denk ik, uit de tijd van het begin van de 20ste eeuw, de tijd dat Gaudi en andere architecten hun bloeiperiode hadden. Ik kwam lang Vincon, dat is een heel groot inrichtingshuis, met allerlei dingen voor huishouding en interieur, dus ook meubels en allemaal in design. Vanaf de terras van deze winkel heeft men uitzicht op de achterkant van de Casa Mila van Gaudi, die bij de locale bevolking vanwege haar uiterlijk ook als ´ De Steengroeve´ bekend staat. En ik bracht een bezoek aan de Casa Asia, ook heel interessant qua architectuur, van binnen en van buiten. Via El Paseig de Gracia, de grote winkelstraat waar je alle grote modehuizen zoals Chanel, Armani etc. te vinden zijn heb ik me mee laten voeren in de massa en ben op een bepaald moment via de Carrer d´Arrago richting Rambla gelopen. Ik ben vooral aan het kijken als ik zo door de straat loop. Af en toe stop ik om een etalage te bekijken of even binnen te lopen. Heerlijk, deze vrijheid van doen!
Intussen was het half zeven en ik dacht dat het een goed idee zou zijn om te gaan eten. Ik kwam langs een restaurant keten die ik al van Madrid kende en ik liep binnen. Ik had mijn bestelling al gedaan en wilde nog even mijn handen wassen. Maar toen ik de WC van de zaak had gezien, ben ik meteen vertrokken. Ik wilde er niet eens aan denken hoe de keuken eruit zou zien. De obers kijken wat verbouwereerd, toen ik mijn bestelling cancelde. I.ik weet niet eens of ze het begrepen. Ik had zo iets ook nog nooit eerder gedaan.

>>> even tussenuit voor mijn tweede les!

Passeig de Gracia

Ik heb mijn wandeling voortgezet en op een bepaald moment ben ik op het terras van in een klein restaurantje neergestreken en heb El menu de la noche genuttigd. Intussen werd het al donker en ik besloot om weer terug te keren richting Placa Catalunaya.
Rondom het grote plein zijn de winkels wat langer open, dus ik kon het niet laten om nog Sfera binnen te glippen op zoek naar wat accessoires. Ben ook geslaagd: een mooi t-shirt en (ik kan het niet laten) een ketting.
Daarna via een kleine omweg door donkere steegjes (wat ben ik toch stoer!) terug naar mijn pension. Nog mijn spullen gepakt en wat gelezen en dan gaan slapen.

Vanochtend ging de wekker om 8 uur. Zo heb ik alle tijd wakker te worden en kan ik rustig ontbijten en op tijd op school zijn om te internetten.
Intussen is het al weer bijna half drie en ik ben vandaag van plan om naar het Picasso museum te gaan. Dat is vlakbij en het leek me toch een must. Meer erover mañana!

Test

Gisteren ben ik veilig geland in Barcelona. Met de Airobusshuttle was ik binnen 30 minuten aan de Placa de Cataluna, het centrale plein van de stad. Nadat ik eerst de verkeerde kant was opgelopen, bleek de Pension Aris maar twee minuten lopen verwijderd te zijn van de bushalte.
Mijn kamertje is klein maar netjes, met een bed en een wastafel en wat opbergmeubels en een wandkast. Douche en WC zijn op de gang, maar dat wist ik wel van tevoren.

Gisteravond na aankomst ben ik natuurlijk nog even de stad in gegaan. De ligging van het pension is ideaal. Als je om de hoek gaat, sta je meteen in een grote winkelstraat.  Vlakbij is de Katedraal waar ik gisteren al de mooie binnentuin heb bekeken. Het bijzondere daaraan is dat er ook 13 ganzen leven. Toen ik door de straten slenderde kwam ik een affiche tegen waar voor gisteravond een Gitaar-concert werd aangekondigd. Het leek me een goed idee, en zo ben ik  gisteravond om negen uur nog naar een concert in een kerk geweest, met muziek Guitar Espanol.

Heb vannacht goed geslapen, heb niet veel van de buitenwereld gehoord, omdat mijn raam uitgaat naar een klein binnenhofje.

Nu zit ik in de computerruimte van Pylmon Languages. Net heb ik een mondelinge test moeten doen. Ze wilden graag weten of mijn niveau spreekvaardigheid overeen komt met mijn schrijftelijke testresultaten. En dat doet het! Alleen moet ik mijn woordenschat weer wat opfrissen. Ik hoop dat de rest dan vanzelf komt.
Ik ben heel benieuwd naar mijn klasgenoten, maar volgens mij zit ik in een klein groepje, dat is heel prettig.

Zo en nu moet ik ophouden, anders kom ik voor mijn eerste les te laat.

Zenuwachtig

Vanavond zal ik nog even de paklijst doornemen en ik hoop dat ik goed kan slapen. Nee, deze keer zijn het niet alleen de katten die mijn nachtrust zouden kunnen storen maar ook mijn jaarlijkse stedenstrip gecombineerd met taallessen. Dit jaar heb ik besloten om naar Barcelona te gaan. Na twee trips achter elkaar naar Madrid ben ik toe aan iets nieuws, dacht ik. Eind augustus had ik dan eindelijk de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met de voorbereidingen voor de reis: een datum vastleggen, vlucht boeken, op zoek gaan naar een school en een accommodatie. En natuurlijk ook verlof aanvragen. Na enkele dagen had ik het rond en sindsdien werd ik van dag tot dag zenuwachtiger. De meesten vinden het heel stoer, dat ik zo in mijn eentje naar een grote stad ga. Dat vind ik zelf ook! Alleen onderweg te zijn en alles zelf moeten uitzoeken is best spannend. En de spanning slaat nu al toe!
Sinds gisteren ben ik bezig mijn spullen bij elkaar te zoeken: kleren, schoenen, toilettas vullen en mijn schooltas pakken. Vandaag dan nog de laatste dingen regelen: inchecken, wat backup's van belangrijke bestanden op de usb-stick zetten en alle papieren ordenen.     
Het weer in Barcelona nog even checken (rondom 25 graden vandaag!) en kijken of er morgen geen spoorwerkzaamheden op het traject Deventer-Schiphol  gepland zijn.
Zo ik ben er klaar voor, alleen de paspoort nog in de tas gooien! Barcelona, yo voy! Hasta manana!